Πέτρο, σχετικά με το ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟ ήθελα να σε ενημερώσω για τα εξής σχετικά με τους μύθους και τις δοξασίες: Καταρχήν γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Άνω Λιούμη, σε σπίτι που ήταν ακριβώς έξω από τον μαντρότοιχο του μπαρουτάδικου. Σήμερα σε αυτήν την θέση είναι τα ΤΕΙ. Αρχές του 70 (θυμάμαι γύρω στο 1974) υπήρχαν τρύπες στον μαντρότοιχο και έμπαινε όποιος ήθελε μέσα στο εγκαταλελειμένο εργοστάσιο. Τέλη λοιπόν της δεκαετίας του 70 και αρχές του '80 και ενώ είμασταν μια παρέα εφήβων που ζούσαμε δίπλα στο μπαρουτάδικο το εξερευνούσαμε. Στην τοποθεσία που υπάρχει ακόμη και σήμερα η ιστορική καμινάδα μέσα στο σημερινό άλσος, γύρω στα 5-6 μέτρα πλησίον αυτής υπήρχε άνοιγμα στο οποίο κατεβαίναμε και μπαίναμε σε δίκτυο στοών προς διάφορες κατευθύνσεις. Ήταν ολοσκότεινα και μεις προχωρούσαμε με φακούς. Οι στοές ήταν αρμονικά φτιαχμένες με μπετόν και είχανε ράγες για να μεταφέρονται μικρά βαγόνια με υλικά. Σε κα΄ποιες καταφέραμε και περπατήσαμε σε αποστάσεις που ξεπερνούσαν τα 200 μέτρα. Θυμάμαι ότι κάποια στοά που άρχιζε από την παλιά καμινάδα έφτανε εως τα σημερινά ΤΕΙ κοντά στην σημερινή βόρεια πύλη που βλέπει προς την Λεωφόρο Αθηνών-Κορίνθου, διότι ακόμη υπήρχαν διάφορα μικρά ανοίγματα που οδηγούσαν έξω (μιλάμε για πολύ μικρά, δεν χώραγε να μπει ενήλικας). Οφείλω να ομολογήσω πως ορισμένες στοές στο εσωτερικό τους τις είχανε τσιμεντάρει (μάλλον ο Δήμος-ή το εργοστάσιο όταν έκλεισε που νομίζω ότι έκλεισε γύρω στο 1970 ή 71 από την χούντα και μεταφέρθηκε εκτός λεκανοπεδίου)και τσιμενταρίστηκαν στο εσωτερικό τους για να μην έχουν πρόσβαση οι ''περίεργοι'' ή διάφορα μικρά παιδιά που θα έμπαιναν από περιέργεια όπως ακριβώς μπαίναμε και μεις. Υπόψην ότι αν κάποιος από μας χανόταν μέσα στις δαιδαλώδεις στοές δεν υπήρχε σωτηρία. Οι στοές φυσικά είχαν κατασκευασθεί μεταπολεμικά υπό την ιδιοκτησία Μποδοσάκη. Επισκέφθηκα τις εισόδους των στοών τέλη της δεκαετίας του 80 και διαπίστωσα ότι τις είχαν κλείσει τελείως. Φυσικά οι στοές υπάρχουν ακόμη κάτω από το μπαρουτάδικο, αλλά πρόσβαση πια δεν υπάρχει. Για αποφυγή παρερμηνιών ψάχνοντας τότε δεν βρήκαμε πτώματα ή όπλα ή τίποτε άλλο περίεργο όπως ακούγονταν τότε από ασχέτους Αιγαλιώτες. Με εκτίμηση Κώστας