H Αθήνα είναι (και ήταν, εδώ και πολλά χρόνια) πανέτοιμη για μεγάλα έργα!Το θέμα δεν είναι το μέγεθος, αλλά οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες γίνονται τα έργα στην Ελλάδα, το ποιοι τελικά επωφελούνται και ποιοι επιβαρύνονται από αυτά.Επίσης για να ξεκαθαρίσω τις προθέσεις μου, όπως προκύπτει και από το σχόλιό μου:"Δεν θυμάμαι να υπάρχει εμπορικό κέντρο / κατοικίες / casino / κλπ σε central & hyde park, και ο λόγος είναι απλός: όχι μόνο δεν θα προσέφεραν στο κοινωνικό σύνολο, αλλά θα στερούσαν από αυτό, το οξυγόνο, τη θέα, την έκταση, τις διάφορες χρήσεις και δραστηριότητες και κυρίως το νόημα ενός πάρκου. ότι είναι 100% κοινόχρηστο. όχι ότι φτιάχνεται υποχρεωτικά ή απλά για να αναβαθμίσει κάποια ακίνητα και μερικές εμπορικές επιχειρήσεις. Aν κρίνω από τα σχόλια και την αποδοχή τους, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι κινήστε σε πολύ λάθος κατεύθυνση και είστε οι τέλειοι πολίτες για χειραγώγηση από ακριβοπληρωμένα πιόνια που παριστάνουν τους πολιτικούς. Δεν σκέφτεστε καν πως θα είναι κατανεμημένα αυτά τα 2000 στρέμματα, ποια θα είναι η σχέση τους με τον γύρω χώρο, και πολλές άλλες παραμέτρους που παίζουν καθοριστικό ρόλο σε ένα τέτοιο έργο. Μια τέτοια έκταση εκτός από μεγάλη ευκαιρία για την Lamda Development, είναι και πολύ μεγάλη ευκαιρία για τους Αθηναίους και όσους επισκέπτονται την Αθήνα αν αξιοποιηθεί πραγματικά, προσφέροντας στην πόλη κάτι που να της λείπει. Και αυτό δεν είναι σίγουρα ούτε άλλο ένα mall, ούτε casino, ούτε κατοικίες, άλλα ένα πάρκο. Τι πιο απλό και τι πιο πολύτιμο"Φυσικά και δεν είμαι αντίθετος με την ανάπτυξη του Ελληνικού και του κάθε Ελληνικού. Είμαι κάθετα αντίθετος με το καθεστώς που υλοποιούνται τα περισσότερα μεγάλα δημόσια έργα.Παράδειγμα 1: Παίρνουμε ΕΣΠΑ (60% χρηματοδότηση) για κάποιο αυτοκινητόδρομο. Το 40% προέρχεται από τους Έλληνες φορολογούμενους.Πρόβλημα α: Ξεφεύγουν από τον προϋπολογισμό κατά 40% - 50% (πχ. αντί για 1 εκ. ευρώ, τους βγαίνει 1.5 εκ. ευρώ)Το ΕΣΠΑ καλύπτει τις 600 χιλ. ευρώ (όπως έχει δεσμευτεί) και ο φορολογούμενος φτάνει να πληρώνει πολύ πάνω από το 40% του έργου, που προέκυψε από διάφορα "απρόοπτα" κατά την υλοποίηση.Πρόβλημα β: Μόλις ολοκληρωθεί το έργο, ολοκαίνουριος δρόμος υψηλών προδιαγραφών, μονοπώλιο από κάθε άποψη, δίδεται σε εταιρίες συμφερόντων 3 - 4 οικογενειών (που καθορίζουν τα πάντα σε αυτή τη χώρα) και βάζουν διόδια, με υποτιθέμενο αντάλλαγμα (για κοινό όφελος) τη συντήρηση του δρόμου για 10 χρόνια.Έργα με αυτούς τους όρους σίγουρα δεν είναι ευπρόσδεκτα και φυσικά, δεν θα έπρεπε να είναι από κανέναν.Παράδειγμα 2: Ανακατασκευή στο ΦΙΞ κάναμε και μας βγήκε 1700 ευρώ το τετραγωνικό για 20.000 τετραγωνικά.Ένα τέτοιο έργο αλλά σε μικρή κλίμακα (300 μ2) θα είχε κόστος γύρω στα 1200 ευρώ / μ2.Με τέτοιο μέγεθος η τιμή πέφτει σε κάτω από 900 ευρώ / μ2 και με σχετικά μεγάλο ποσοστό κέρδους για τον εργολάβο (άνω του 20%)Λιγότερο τραβηγμένο από το παράδειγμα 1, αλλά πάλι κλέβουν και πάλι επωφελούνται σε αισχρό βαθμό.Δεν μπορείς να βγάζεις 200% κέρδος.Παράδειγμα 3: H πινακοθήκη, άλλο φιάσκο με υποτιθέμενη μελέτη. Για να μη σας κουράσω δεν θα αναφέρω κάτι για αυτό. Πιθανότατα να το γνωρίζεται, αν όχι με 5 λεπτά έρευνας θα βγάλετε πολύ εύκολα τα συμπεράσματα σας.Άπειρα παραδείγματα: Δυστυχώς ότι και να παραθέσω, υπάρχει κάτι χειρότερο. Είναι πολύ θλιβερό, αλλά είναι η αντικειμενική πραγματικότητα.Ο τίτλος του άρθρου λοιπόν θα μπορούσε να είναι: Είναι έτοιμη η Αθήνα για νέο κύκλο καταχρήσεων;