☛Για το τι πρόκειται να συμβεί με το μεγαλύτερο πρότζεκτ που ετοιμάζεται να αρχίσει στην Αθήνα έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στο περασμένο τεύχος, στο άρθρο με τίτλο «Το Ελληνικό έτοιμο για απογείωση». Ο Αστειατορας δεν ήταν αισιόδοξος: «Γαμάτο θα γίνει και αυτό το έργο. “Hyde Park Athens”, σαν το μετρό της Θεσσαλονίκης ένα πράγμα! Άντε, Αθηναίοι, γκρινιάζετε ότι δεν είχατε χώρο να κάνετε βόλτα δίπλα στην παραλία!». Το ίδιο και ο CoolUser: «Σε γενικές γραμμές μπορώ να σου πω ότι στην καλύτερη περίπτωση θα μείνει όπως είναι και στη χειρότερη θα τα κάνουν πάλι σκατά (βλέπε Ελλάδα, Ολυμπιακούς Αγώνες, δημόσια έργα, μετρό, Ελ. Βεν., Εγνατία Οδός, κ.λπ.). Τι να πρωτοπεί κανείς! Όποια κοροϊδία και να αναφέρουμε υπάρχει και μεγαλύτερη...».
Σε αυτό απάντησε η Mother of Dragons με πινελιές ειρωνείας. «Καλά τα λες. Ας το αφήσουμε εκεί, να σαπίζει, γιατί το δημόσιο δεν έχει χρήματα να το αξιοποιήσει. Τι και αν είναι ένα από τα πιο άμεσα αξιοποιήσιμα κομμάτια της Αθήνας (και σε ευρύτερο επίπεδο της Νότιας Ευρώπης); Αρκεί να μην πέσει σε ξένα χέρια... Σύμφωνα με το σχέδιο, αυτός που θα το πάρει είναι υποχρεωμένος να φτιάξει σε μια έκταση 2.000 τ.μ. –αν δεν κάνω λάθος– πάρκο. Έτσι, και πάρκο για τους κατοίκους θα χτιστεί και εμπορικό κομμάτι που θα τραβήξει τουρίστες (και μη) θα μπορέσει να χτιστεί. Πέραν αυτού, όμως, η περιοχή είναι τεράστια για να χτιστεί μόνο πάρκο. Και στην τελική, δεν βλέπω κανένα κακό στη δημιουργία καζίνο (εκτός κι αν είσαι κατά του τζόγου λόγω θρησκείας), εμπορικού κέντρου, ξενοδοχείου, κατοικιών κ.λπ. που (υπό κανονικές συνθήκες) θα αποδίδουν χρήματα στο δημόσιο μέσω φόρων. Συν του ότι και η γύρω περιοχή έχει προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης από τον κόσμο που θα επισκέπτεται το Ελληνικό».
Η #Επανάσταση einai gAmati έγραψε: «Καλά όλα αυτά τα αναπτυξιακά, αλλά μόνο εγώ πιστεύω ότι εάν το αξιοποιούσαν απλώς και μόνο ως ένα τεράστιο πάρκο θα ήταν καλύτερα για όλους τους Αθηναίους; Να μπορείς να πηγαίνεις τη βόλτα σου, να αναπνεύσει κι η πόλη, ρε παιδί μου!», για να εισπράξει την απάντηση του/της Thorn:
«Τεράστιο πάρκο θα υπάρχει ούτως ή άλλως. Και μάλιστα αμιγές και συνεχόμενο, όχι μπαλώματα ανάμεσα σε τσιμέντο. Τώρα, αν ακούσουμε τους δημάρχους των γύρω δήμων που θέλουν το καλύτερο οικόπεδο στη Μεσόγειο να το κάνουμε αποκλειστικά Αμαζόνιο με χώρους για... αθλοπαιδιές (άκου λέξη!), ας γίνει έτσι! Να δούμε ποιος θα το φυλάει, ποιος θα το φροντίζει, ποιος θα το ποτίζει, ποιος θα το συντηρεί και, κυρίως, από πού θα βγαίνουν τα άπειρα λεφτά για να επιζήσει όλο αυτό το χάος. Α, ναι, ξέχασα. Από το κράτος!».
☛ Στο άλλο άρθρο του Δημήτρη Ρηγόπουλου «Mall στην Ακαδημία Πλάτωνος;» διαβάσαμε την άποψη του Auslaender: «Σε όλες τις χώρες υπάρχουν εμπορικά κέντρα και σε όλες τις χώρες τα εμπορικά κέντρα παίρνουν εμπορική κίνηση από τις ανοιχτές αγορές. Δεν τα εξαφανίζουν αλλά τα μειώνουν. Δεν υπάρχει καμία έρευνα να το αμφισβητεί αυτό. Το ερώτημα είναι πόσο. Αυτό δεν είναι αυταπόδεικτα κακό, αλλά έχει τις αρνητικές του συνέπειες. Η μετάβαση στα εμπορικά κέντρα π.χ. είναι ενεργοβόρα, ειδικά όταν δεν υπάρχουν κοντινά ΜΜΜ. Το πιο σημαντικό είναι ότι με την υπερσυγκέντρωση εμπορικών δραστηριοτήτων συμβάλλουν στην ερήμωση των υπαρχόντων κέντρων των πόλεων. Πολλοί θα προτιμήσουν να πάνε εκεί αντί για την αγορά του Περιστερίου π.χ., γιατί είναι δίπλα, “έχει θέσεις για παρκάρισμα” και “τα βρίσκεις όλα”. Γι’ αυτό και στην Αμερική, την πατρίδα των εμπορικών κέντρων, πολλές πόλεις δίνουν πλέον προτεραιότητα στην αναζωογόνηση των κέντρων των πόλεων και τη δημιουργία ζωνών μεικτής χρήσης με κατοικίες, γραφεία και εμπορικές χρήσεις. Τα δε εμπορικά κέντρα διέρχονται βαθιά κρίση λόγω της ανάπτυξης του ηλεκτρονικού εμπορίου και πολλά καταντάνε κουφάρια-πληγές στο αστικό τοπίο, ανάλογες με τις εγκαταλελειμμένες βιοτεχνίες στον Βοτανικό και στην Ακαδημία Πλάτωνος.
Θέλουμε εν μέσω μιας κρίσης να αποδυναμώσουμε ακόμα περισσότερο τις υπάρχουσες αγορές με το να φτιάχνουμε εμπορικά κέντρα στην άκρη της πόλης; Νομίζω πως καλύτερα θα ήταν να βρούμε χρηματοδοτικά και χωροταξικά εργαλεία για τα γίνουν οι υπάρχουσες αγορές εντός των αστικών κέντρων πιο ελκυστικές παρά να χτίζουμε τα κουφάρια της επόμενης 20ετίας».
☛Κι ένα σχόλιο στο άρθρο «Λάγνα Ανατολή και κρίση» του Γιάνη Βαρουφάκη: Βαγγέλης: «Όταν νιώθεις ηττημένος, έχεις δύο επιλογές, που είναι κατ’ ουσίαν μία: ο ετεροπροσδιορισμός. Ή γίνεσαι, λοιπόν, ορκισμένος αντιμνημονιακός ή, κι αυτό είναι πιο ενδιαφέρον, γίνεσαι φανατικός μεταρρυθμιστής. Έτσι έχουμε πολιτικούς που μιλούν για μια Ελλάδα η οποία θα γίνει φυσιολογική ξανά (!) και πολίτες που παπαγαλίζουν το πρόβλημα της χώρας όπως το αποτυπώνει ο ξένος Τύπος με τα δικά του κάθε φορά συμφέροντα. Αυτά κάνεις όταν νιώθεις ηττημένος. Τώρα, τι κάνεις όταν νιώθεις νικητής είναι μια άλλη ιστορία».
σχόλια