Από τα στάτους που ανέβασες με εκφράζει περισσότερο ο Themos Stafylakis.Προσωπικά παραακολούθησα την παράσταση στην πρεμιέρα της. Επαναλαμβάνω κάτι που είχα γράψει σε σχετικό μου σχόλιο χθές:Αγιογραφία του Ξηρού δεν είναι, τονίζεται κυρίως η (φερόμενη ως) παραβίαση ορισμένων κανόνων της νόμιμης διαδικασίας κράτησης & ανάκρισης. Παράλληλα ναι, εξανθρωπίζεται πολύ η εικόνα του. Μιλάμε εξάλλου για πραγματική πρωτοπρόσωπη αφήγησή του (η οποία αποτελεί μεγάλο κομμάτι της παράστασης). Εμένα, προσωπικά, με προβλημάτισε το θέμα της παραβίασης των κανόνων (ως σοβαρό θέμα που αφορά την αντιμετώπιση κάθε κατηγορουμένου) αλλά δεν με έκανε να τον λυπηθώ. Αντιθέτως, αυτό που έβλεπα ήταν ένας άνθρωπος που αγωνιούσε πολύ για τη ζωή του, και το ότι ο ίδιος είχε ελαφρά τη καρδία αποφασίσει να στερήσει τη ζωή τόσων άλλων με έκανε να το αντιμετωπίσω αυτό μέσα από ένα πρίσμα έντονης ειρωνείας. Αυτή ήταν η προσωπική μου προσέγγιση. Σε κάθε περίπτωση, υποστηρίζω αδιαπραγμάτευτα την ελευθερία της τέχνης. Το αν εξυπηρετεί το σκοπό της μια παράσταση ας το κρίνουν οι θεατές.Η τελική εντύπωση που μου άφησε η παράσταση ήταν ανάμεικτη, κλίνει ίσως περισσότερο προς το "αρνητική". Αλλά διαφωνώ με το κατέβασμά της. Οι αντιδράσεις ας λαμβάνονταν υπόψη αλλά όχι ως αφορμή για αυτολογοκρισία.