Δεν έχω εμπειρία από ψυχιατρικό νοσοκομείο αλλά απ'όσα έχω ακούσει όντως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο βοηθητικά για τους ασθενείς αν υπήρχε καλύτερη οργάνωση και γενικότερα καλύτερες συνθήκες. Ωστόσο αναφορικά με τη ζωγραφική και τα επιτραπέζια που αναφέρονται, οι ομάδες αυτές δεν είναι απλά "ώρα του παιδιού" αλλά επιτελούν σημαντικούς σκοπούς και όταν συνδυάζονται με την κατάλληλη ψυχοθεραπεία βέβαια και τη λήψη κατάλληλων φαρμάκων, στις περιπτώσεις που είναι απαραίτητο, αποτελούν μέρος ενός θεραπευτικού προγράμματος. Συγκεκριμένα, βοηθούν στο να εξασκήσει ο ασθενής τις κινητικές δεξιότητές του, οι οποίες επιδεινώνονται τόσο από την ίδια τη νόσο όσο και από κάποιες παρενέργειες που μπορεί να έχουν τα φάρμακα ( π.χ. εξωπυραμιδικά συμπτώματα ). Επίσης βοηθούν στη δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης με το υπεύθυνο άτομο που κάνει την κάθε ομάδα η οποία λειτουργεί θετικά στην όλη προσπάθεια βοήθειας προς τον ασθενή και ειδικά σε πλαίσια ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, όπου ο ασθενής μεταβαίνει μετά τη νοσηλεία του, η σχέση αυτή μπορεί να λειτουργήσει θετικά στην πρόληψη της υποτροπής. Τέλος αν η ομάδα γίνεται συγκεκριμένη ώρα και μέρα βοηθά στη δημιουργία ενός προγράμματος για τον ασθενή το οποίο είναι πολύ σημαντικό σε περιπτώσεις νόσων που ευνοούν την αποδιοργάνωση όπως η σχιζοφρένεια.