το αρθρο επιχειρει να σκιαγραφησει ορισμενα ζητημα, αλλα δυστυχως καταληγει ξανά στην διαιρεση και σε μια συγκεκριμενη "ευρωπαιστικο/εκσυγχρονιστικη" οπτικη. το οτι γεωπολιτικα συμφεροντα υπαρχουν (και μαλλον μας εσωσαν απο εξοδο απο το ευρω και τον σκληρο πυρηνα της ευρωπης το 2015) ειναι δεδομενο.το οτι ταξικες ισοτητες υπαρχουν και κοινωνικη αδικια ειναι και αυτο δεδομενο.Το οτι το εκσυγχρονιστικο οραμα, καλως ή κακως υπηρετηθηκε στην ελλαδα οχι απο τον Αλεξο Παπαδοπουλο πχ αλλα απο καρικατουρες μορφης Κωστοπουλου ειναι και αυτο δεδομενο. (απαντηση στο γιατι εγινε αυτο υπαρχει στο σχολιο αποπανω..)Αυτο το οποιο ομως δεν υπαρχει η συνθεση ολων των παραπανω σε μια ρεαλιστικη πολιτικη που αναγνωριζει ολα τα παραπανω, χωρις ταυτοχρονα να διαιρει. Που καταφερνει να τα συνθεσει σε μια μορφη δρασης που αναγνωριζει τους περιορισμους των "καθαρων' ιδεολογιων, χρησιμοποιει εργαλεία απο αυτές αλλά χωρις να τα διαμορφωνει σε διαχωριστικες γραμμες.