@Vangelis1972Ναι, κοινοβουλευτισμός και δημοκρατία δεν πάνε μαζί. Δημοκρατία έχουμε όταν όλοι αποφασίζουμε για όλα τα πράγματα που μας αφορούν. Κοινοβουλευτισμό όταν τις αποφάσεις αυτές τις αναθέτουμε σε μια (απίστευτα μικρή μάλιστα) μειοψηφία, δηλαδή τα κόμματα. Η έννοια αστική/εργατική/λαϊκή και φυσικά αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν μπορεί να νοηθεί. Μιλάς π.χ. για αστική δημοκρατία... Δημοκρατία είναι η δυνατότητα εφαρμογής της βούλησης της πλειοψηφίας του λαού, συμφωνούμε φαντάζομαι σ' αυτό. Τότε αστική δημοκρατία τι είναι; Είναι η αστική δυνατότητα εφαρμογής της προαναφερθείσας βούλησης. Αλληλοσυγκρουόμενα λίγο έτσι; Η δημοκρατία είναι μία λοιπόν. Προϋποθέτει τουλάχιστον την θέληση και την κουλτούρα για μια πιθανή εφαρμογή της. Κι εσύ κι εγώ βέβαια έχουμε μεγαλώσει με μια κουλτούρα ανάθεσης. Γι' αυτό εάν την θέλουμε πρέπει να δώσουμε μάχη με τις αναθετικές τάσεις στην κοινωνία μας και βεβαίως με τον εαυτό μας. Έτσι, εάν είναι εφικτή μια πραγματική δημοκρατία είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα. Να την κάνουμε αν θες...Αυτό επειδή μάλλον αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως Δημοκράτη. Αλλά θα βοηθούσε αν δεν έφερνες 'φράσεις μεγάλων αντρών' όπως ο ολιγαρχικός Τσώρτσιλ να μιλάνε για δημοκρατία, δηλαδή για άλλο πράγμα που δεν επιθυμούσαν κιόλας. Εάν μιλάς για τον κοινοβουλευτισμό, όπως ξαναείπα, είναι όντως καλύτερος και με περισσότερες ελευθερίες από ολοκληρωτικά καθεστώτα. Οι οποίες ελευθερίες όμως ήρθαν από αγώνες και αιτήματα διαφόρων κινημάτων που ήθελαν δημοκρατία. Την σκέτη δημοκρατία συνήθως. Από τα κάτω, όχι από τα πάνω δηλαδή. Σημείο αναφοράς (γιατί benchmark και διανοουμενιές δεν κατέχω) μπορούμε να πάρουμε την Αρχαία Αθήνα, τους αναρχικούς (και όχι μόνο) στον Ισπανικό εμφύλιο του '36, τα προτάγματα στο πολυτεχνείο το 73 (το οποίο έχει καπελωθεί τελείως από διάφορα κόμματα), άλλα μικρά ή μεγάλα κινήματα μέσα στους χρόνους που το προσπάθησαν αυτό. Η τελευταία ,αποτυχημένη, προσπάθεια/πείραμα έγινε στις πλατείες πριν 2 χρόνια. Εκτός από τις μούντζες υπήρξε και μια διάθεση και προσπάθεια για διαδικασίες (άμεσο)δημοκρατικές και γνήσιος προβληματισμός γι' αυτές που ξεπέρναγαν τις κομματικές λοιδωρίες (βλ. ΚΚΕ π.χ.) ή προσπάθειες καπελώματος (τελικώς ο Σύριζα το κατάφερε αυτό και οι πλατείες άδειασαν, κι ας λέει ο Αλέξης διάφορα περί ανάθεσης τώρα. Ας μην ξεχνάμε όμως και την δημοκρατικότατη ύπαρξη και δράση των ΜΑΤ. Δεν είναι μόνο ότι δεν μ'αρέσουν τα ΜΑΤ αλλά όπως αντιλαμβάνεσαι ελπίζω, είναι και η ύπαρξή τους και μόνο που υποδηλώνει ότι κάποιος επιβάλλει κάτι. Και μάλιστα σε πολλούς. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε τις τόσες χιλιάδες ανθρώπων στο σύνταγμα μια αισχρή μειοψηφία που δεν αποδέχεται την βούληση των πολλών, δεν παύουν τα γεγονότα εκείνων των ημερών να υπογραμμίζουν κάτι το μη δημοκρατικό στο όλο σύστημα. Επίσης, πιο πριν έγραψα και για άλλα πράγματα που χτυπάνε και δικαιώματα όπως η ελευθερία του λόγου. Αυτά προέρχονται από ένα σύστημα που δεν ξεπήδησε ξαφνικά από κάποιες 'κακές' απλώς κυβερνήσεις αλλά από μια συγκεκριμένη σκληρότατη αντίληψη που επωαζόταν τόσα χρόνια στην 'δημοκρατία' μας. Πρώτα απ' όλους από αυτούς που έλεγαν δημοκρατία και γέμιζε το στόμα και η τρίχα ανέβαινε κάγκελο) Σου είπα λοιπόν απέτυχε, ας μην φοβόμαστε να ξαναπροσπαθήσουμε. Ας κριτικάρουμε,ας μην λοιδωρούμε όμως. Πραγματική δημοκρατία δεν έχει υπάρξει πουθενά. Ούτε στην Αθήνα που εφηύραν τον όρο. Ωστόσο είναι ένα σπέρμα όπως λέει κι ο Καστοριάδης. Έτσι, δεν θέλω να γυρίσω στον χρυσό αιώνα όπως ειρωνικά έθιξε άλλος, αλλά τα επιτεύγματα αυτού και κάποιες ιδέες και πράξεις να τα προχωρήσω. Να τολμήσω με άλλους ανθρώπους να ορίζουμε εμείς την ζωή μας και με δικιά μας ευθύνη, κάνοντας και λάθη. Θα ξέρουμε όμως ότι εμείς κάναμε την παπαριά. Δεν αντιλέγω στο οτί δεν έχουμε ευθύνη σήμερα. Απλά, διαφωνώ στο γεγονός ότι έχουμε συγκροτήσει Δήμο, συζητάμε, και όλοι μαζί παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις μας. Η ευθύνη μας νομίζω βρίσκεται στο γεγονός ότι έχουμε επιτρέψει σε άλλους να αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς (εντάξει είμαστε μαζί 1 φορά τα 4 χρόνια, ΟΚ) Πως το 'λεγε ο Ηράκλειτος όμως;: Η φρόνηση είναι στη διάθεση όλων των ανθρώπων. Δηλαδή όχι μόνο στους λίγους. Μπορούμε να βρούμε τους τρόπους. Εάν αυτό σου φαίνεται τόσο καλλιστειακό λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω. (παρεμπιπτόντως τα καλλιστεία ως 'θεσμός' αποθεώθηκαν επί...'αστικής δημοκρατίας') Όπως επίσης όταν ρωτάς κάποιον τι του αρέσει, θα έρθεις αντιμέτωπος και με 'εκθέσεις ιδεών' κύριε καθηγητά μου. Γιατί μ' αρέσουν οι προσπάθειες που σου ανέφερα αλλά θέλω να μ' αρέσει και το μέλλον επίσης. Όπότε ας προσέχουμε λίγο το παρόν και ας μην διαστρεβλώνουμε την υπάρχουσα πραγματικότητα. Εξ'ου και το κράξιμο που λες σε κάποιους (θεωρώ υπερβολικό όσο και το συμπέρασμά του όμως το κράξιμο στον rareware). Θέλω να πω ότι με γειά σου και χαρά σου αν θεωρείς ότι δεν είμαστε ικανοί για πραγματική δημοκρατία, καθώς υπάρχουν όντως πολλά προβλήματα, αλίμονο!, όμως μην διαστρεβλώνεις την έννοια της τουλάχιστον. Αυτό αξιώνω. Αυτά, συγγνώμη για το σεντόνι, δεν θεωρώ καθόλου απλό το όλο θέμα να φοράμε δημοκρατικό μανδύα και να δίνουμε και οδηγίες κιόλας περί δημοκρατίας. Δεν μ' αρέσει, και είτε σας αρέσει είτε όχι, θα μιλάω και γι' αυτά. Ίσως μέχρι το δημοκρατικό στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους μετανάστες να ανοίξει και για άλλους τις αγκάλες του. Υ.Γ.: Δες και τα σχόλια του Ιαπετου επίσης.
