#5Άαααασε μας κουκλίτσα μου.Τόσο ανοιχτό πνεύμα, καλλιεργημένο, ψαγμένο, προχωρημένο και το καλύτερο που είχες να γράψεις ήταν ΑΥΤΟ;Καλημερα! Σε διαβαζω καθε πρωι, μ'αρεσεις, εισαι ευστοχη και (αυτο)σαρκαστικη κι ετσι αποφασισα να μοιραστω μαζι σου ενα θεμελιωδη προβληματισμο μου, τον εξης: πως γινεται να υπαρχει ενα υπερογκο πληθος ανθρωπων που ζει στην επιφανεια των πραγματων, στο διπολο δουλιτσα-σχεσουλα, που δεν αντιλαμβανεται την υπαρξη της τεχνης, της πνευματικης αισθητικης, της καλως(ή και κακως ενδεχομενως) εννοουμενης τρελας, του απροβλεπτου... που δεν διαβαζουν παρα (παρα)λογοτεχνικες επιτυχιες, που δεν διασκεδαζουν παρα με ανοητες ταινιες, που δεν φλεγονται (οπως θα το εθετε και ο Κερουακ) απο αυτο που εσυ θα το εθετες ως joie de vivre; και δεν μιλω φυσικα για ανθρωπους που εχουν να αντιμετωπισουν και να επιλυσουν ζητηματα καθημερινης επιβιωσης οπως ουκ ολιγοι τη σημερον ημερα, που φυσικα εαν δεν εχουν οι ανθρωποι να φανε δεν θα σκεφτονται τεχνες και γραμματα και απροβλεπτες περιπετειες βραδια καθημερινης... μιλω για τους ''ευνοημενους'' που εχουν δουλεια, εχουν φιλους. εχουν τελος παντων μια ζωη μεσες ακρες στρωμενη, γιατι την ζουνε μονο για το ζην και οχι για το ευ ζην;- lou Πηγή: www.lifo.gr
