#4«άραγε διαπερνάει αντίστοιχος θρήνος και την Τουρκία;»διαπερνάει πανομοιότυπο θρήνο οποιονδήποτε εκ-πατρίζεται χωρίς αυτό να αποτελεί προσωπική του επιλογή. Έρχεται κάποιος και σου λέει: «αυτό το μέρος που γεννήθηκες, μεγάλωσες, έχεις το σπίτι σου, την οικογενειά σου, μιλάς τη γλώσσα του (πχ την ελληνική, στην περίπτωση των Τουρκοκρητικών, των μουσουλμάνων της Θεσσαλονίκης κτλ) και έχεις την επιχείρηση/δουλειά/ζωή σου, δεν είναι η πατρίδα σου, αλλά πατρίδα σου είναι μαι γειτονική χώρα, που ποτέ σου δεν επισκέφτηκες, κι ουτε και θα ήθελες να επισκεφτεις, αλλά πρέπει αν γίνει η νέα σου πατρίδα γιατί αυτό υπαγορεύει η πολιτική συμφωνία ανάμεσα στα δύο κράτη». Πως θα ένιωθες άραγε;Όποιος ενδιαφέρεται σχετικά για τα ιστορικά γεγονότα, αν θέλει μπορεί να διαβάσει:"Salonica, city of ghosts" , Mazower M.,"A shared world", christians and muslims in the early modern Mediterranean, Greene M.,"Before the nation", Muslim-Christian coexistence and its Destruction in Late Ottoman Anatolia, Doumanis N.,κι από λογοτεχνία (ιστορικά μυθιστορήματα):«Αθώοι και Φταίχτες», Μάρως Δούκα«Κρήτη μου», Αλτινσάϊ Σαμπα΄