#4 Η γενιά των μαμάδων μας αρραβωνιαζόταν στα 20 για να παντρευτεί στα 22-23, στην γενιά των γιαγιάδων μας κάνανε προξενιά από τα 17-18 στις "λάιτ" περιπτώσεις, με άλλα λόγια υπήρχε ένα "κοινωνικό μαστίγιο" πάνω από τον τράχηλο αντρών-γυναικών, "παντρέψου, νοικοκυρέψου, κάνε παιδιά". Η κοινωνία μας "μεγάλωσε", "αναπτύχθηκε", "ενηλικιώθηκε", πέταξε από πάνω της το στερεότυπο (λέμε τώρα), και δέχτηκε ότι μπορείς να είσαι ένα καθόλα εντάξει και ευτυχισμένο άτομο ακόμα και αν δεν κάνεις τα παραπάνω. Και εσύ τι κάνεις; Παραπονιέσαι από πάνω. Δηλαδή δεν γίνεται κάποιος να μην νιώθει, να μην θέλει να είναι (ανεξαρτήτως ηλικίας) με κάποιον; Τι έγινε; Έφυγε η υποχρέωση να είσαι σε σχέση, αυτό έγινε, και επειδή είμαστε πολλοί και διαφορετικοί άλλοι αποφασίσαμε να κάνουμε περιστασιακές σχέσεις, άλλοι να πειραματιζόμαστε, άλλοι να φοβόμαστε, άλλοι να γκρινιάζουμε που δεν παντρευτήκαμε, άλλοι να γκρινιάζουμε που παντρευτήκαμε, άλλοι να αντικαθιστούμε την αγάπη που θα παίρναμε σε μια σχέση από τις φιλίες μας, κλπ, κλπ, καθένας σύμφωνα με την προσωπικότητά του. Δεν είναι "λάθος", δεν είναι περίεργο. Είναι αναμενόμενο. Και κατα την άποψή μου και πολύ σωστό.
