Ενδιαφέρον, Αν κάνουμε έναν παραλληλισμό με τα εδώ τεκταινόμενα, κυβέρνηση (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) φαίνεται να εφαρμόζουν τακτικές διάχυσης από την κορυφή προς τη βάση, ενώ ο Σύριζα συνθετική τακτική ομαδοποίησης εμφανώς διαφορετικών ομάδων και επιδιώξεων. Το κατά πόσο είναι βιώσιμο αυτό το σχήμα δεν το εξετάζω στην παρούσα, ούτε κατά πόσο είναι 'παλαβές' οι συνιστώσες. Το σημαντικό είναι ότι ο Σύριζα έχει ενσωματώσει μερικές ομάδες που κάθε μια προτάσσει σαφώς διαφορετικές προτεραιότητες. Αυτό φαίνεται και στο ότι βγαίνουν διακριτά μπροστά στα διάφορα θέματα που προκύπτουν. Στον βαθμό που δεν πατάει ο ένας τον κάλο του άλλου (δύσκολο αλλά εφικτό), μπορούν να συνεχίζουν να συνυπάρχουν ΜΕΧΡΙ να κυβερνήσουν. Τότε θα γίνουν δύσκολα τα πράγματα.Η εκλογική δυναμική μέχρι τώρα, και το γεγονός ότι υπάρχουν ήδη πολλές ελεύθερες 'ρίζες' εκεί έξω κινούμενες στην τεράστια δεξαμενή της Κεντροαριστεράς, δείχνει πως αν δεν γίνει κάποιο δραματικό λάθος, ο Σύριζα έχει αρκετό χρόνο για να ενσωματώσει και άλλες υποομάδες που μέχρι τώρα δεν τους έχει δώσει μεγάλη σημασία. Τέτοιοι είναι πχ οικολόγοι, φιλόζωοι, gay, νέοι επιχειρηματίες, νέοι αγρότες. Η πλάκα είναι οτι ενώ ο ΓΑΠ με τις ελληνοποιήσεις έφτιαξε μια εκλογική πελατεία για το Πασοκ (μετανάστες), οι μετέπειτα εξελίξεις τους έκαναν δώρο στο Σύριζα. Έχοντας διαβάσει και προηγούμενα άρθρα του αρθρογράφου, έχω και γω την ίδια απορία γιατί ο Σύριζα προτιμάει να είναι αγκυρωμένος στο 2-4% του κομμουνιστικού αριστερού του παρά να ψαρέψει στη λίμνη του 20-25% που βρίσκεται προς τα δεξιά του. Πιθανόν να φοβάται ότι αν αρχίσει να ξετυλίγεται το πουλόβερ, είναι τόσο αραχνούφαντο που θα σκορπίσει, και δεν έχει χρόνο να το ξαναμαζέψει.