Ωραιο το κειμενο.. Αλλα δεν ισχυουν αυτα που λες (: Ο λογος που το μυαλο σου κολλαεισε καταστασεις που σε πονεσαν ειναιγιατι σ εκαναν να νιωθεις ζωντανος/η. Η χαρα κι η λυπη ειναι 2 εντονασυναισθηματα, και αρεσκομαστε ναβιωνουμε εντονες καταστασειςΕαν λοιπον το παρον σου ειναι "χλυαρο"απ αυτα τα 2 διαλεγεις να θυμασαι εστωκι οσα σε πονεσαν για να νιωθεις κατι εντονοΜαζοχιστικο, αλλα ετσι παειΕπισης, το μυαλο οντως φιλτραρειτις καταστασεις που σε ποναν, και αν δεν τις αντεχει μαλιστα, τις διαγραφεικ τις στελνει πισω στο ασυνειδητοΑν αντεχεις, θυμασαι κιολας(τωρα αυτο αν ειναι καλο δε ξερω :) Τωρα γενικοτερα οσον αφορα το παρελθονσου, καλο θα ητανε απ το να το αναπολειςκλαιγοντας καλυτερα να μαθεις απ αυτο, να αναγνωρισεις λαθη σου, λαθη αλλων.. κ να κοιταξεις μπροσταμε λιγη περισσοτερη αισιοδοξιαΑν πιστευεις οτι θα σκαλωνεις για πανταστο παρελθον, αυτο θα συμβαινει! Δικο σου το μυαλο, εσυ παιζεις, οχι αυτομαζι σου..