Ωραιο το κειμενο.. Αλλα δεν ισχυουν αυτα που λες (: Ο λογος που το μυαλο σου κολλαεισε καταστασεις που σε πονεσαν ειναιγιατι σ εκαναν να νιωθεις ζωντανος/η. Η χαρα κι η λυπη ειναι 2 εντονασυναισθηματα, και αρεσκομαστε ναβιωνουμε εντονες καταστασειςΕαν λοιπον το παρον σου ειναι "χλυαρο"απ αυτα τα 2 διαλεγεις να θυμασαι εστωκι οσα σε πονεσαν για να νιωθεις κατι εντονοΜαζοχιστικο, αλλα ετσι παειΕπισης, το μυαλο οντως φιλτραρειτις καταστασεις που σε ποναν, και αν δεν τις αντεχει μαλιστα, τις διαγραφεικ τις στελνει πισω στο ασυνειδητοΑν αντεχεις, θυμασαι κιολας(τωρα αυτο αν ειναι καλο δε ξερω :) Τωρα γενικοτερα οσον αφορα το παρελθονσου, καλο θα ητανε απ το να το αναπολειςκλαιγοντας καλυτερα να μαθεις απ αυτο, να αναγνωρισεις λαθη σου, λαθη αλλων.. κ να κοιταξεις μπροσταμε λιγη περισσοτερη αισιοδοξιαΑν πιστευεις οτι θα σκαλωνεις για πανταστο παρελθον, αυτο θα συμβαινει! Δικο σου το μυαλο, εσυ παιζεις, οχι αυτομαζι σου..
30.9.2012 | 21:02
παρελθόν-παρόν 1-0?
>-dan frankγιατί το μυαλό κολλάει στο παρελόν;γιατί αρέσκεται να θυμάται καταστάσεις που πονάνε;γιατί ανακαλούμε μόνο τα αρνητικά μνημονικά κοιτάσματα;κανονικά δε θα έπρεπε ο οργανισμός να μας προστατεύει με τις αντιστάσεις του,κάνοντας φιλτράρισμα;και όσο το μυαλό κολλάει ,τόσο κολλάς και εσύ,μένεις πίσω,δεν διασκεδάζεις,δεν ενθουσιάζεσαι,δεν προσπαθείς...και κατά συνέπεια,δεν προχωράς...-ενώ οι άλλοι τραβούν το δρόμο τους και συνεχίζουν χωρίς να δίνουν σημασια...αναρωτίεμαι,το παρελθόν παραγράφεται ωστέ να μπορέσεις να κάνεις new start?και αν ναί,πώς μηδενίζεις το κοντέρ?γιατί είναι πραγματικά κρίμα να θυσιαζεις τις ευκαιρίες του παρόντος στο βωμό ενός παρελθόντος που έχει βαλθεί να δηλητηριάσει το μέλλον..Βαριοι προβληματισμοί απο τη μια ,που όμως απ'την άλλη θα μπορούσαν να θεωρηθούν πολιτέλεια στους καιρούς μας,παιχνίδια μυαλού, βλέπεις...
1
