Συμφωνώ μαζί σου Σανάνθη μου, απλά καμιά φορά πέφτουμε σε στερεοτυπικές εξηγήσεις όταν μιλάμε για τέτοια θέματα. Σε ποιόν αρέσει να ζει μέσα στην φτώχεια η να ξυπνάει κάθε μέρα και να κάνει κάτι που απεχθάνεται? Και γιατί να μην είναι ευτυχισμένος κάποιος που είναι πετυχημένος στην καριέρα του. Μου θυμίζει λίγο τις παλιές Ελληνικές ταινίες που διαχώριζαν τους φτωχούς και τίμιους από τους πλούσιους και διεφθαρμένους τύπους. Συνήθως οι πιο ήρεμοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει στην ζωή μου είχαν χρήματα, ζούσαν μία όμορφη ζωούλα και περνούσαν καλά ακόμη και όταν δούλευαν σκληρά επειδή συχνά είχαν την δυνατότητα να κάνουν κάτι που αγαπάνε. Αντίθετα σε φτωχές/μέσες οικογένειες και παρέες έχω δει απίστευτη δυστυχία και φρίκη.