Πριν 30 περίπου χρόνια, έκανα την θητεία μου στον Εβρο. Εκεί η δασοκάλυψη αποτελεί σημαντικό στοιχείο της άμυνας. Είδα λοιπόν ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό σύστημα πρόληψης που είχε οργανώσει ο στρατός: Παρατηρητήριο σε κάθε ύψωμα, σε συνδυασμό με διαρκείς πτήσεις μικρών ευέλικτων μονοκινητήριων αεροπλάνων. Εκατοντάδες τζιπάκια κατανεμημένα στρατηγικά σε διάφορα σημεία, επανδρωμένα με 4-5 άτομα, πυροσβεστήρες και σκαπτικά εργαλεία. Μόλις οι παρατηρητές εντόπιζαν το στίγμα της φωτιάς, μέσα σε 2-5 λεπτά είχαν συγκλίνει προς αυτό το σημείο τουλάχιστον 3 τζιπ και αναλάμβαναν την κατάσβεση της φωτιάς εν τη γενέσει της. Αν χρειαζόταν προσέτρεχαν και άλλα τζιπ, συν τα οχήματα της πυροσβεστικής και της δασικής. Επειδή ήμασταν σε χρονιά εξαιρετικού καύσωνα (ο Εβρος σχεδόν στεγνός) ξέσπασαν αρκετές φωτιές στην περιοχή μας. Με εξαίρεση μια, όλες έσβησαν πριν καν κάψουν ένα στρέμμα. Και η μεγάλη, δεν πήρε ιδιαίτερη έκταση.Επιπλέον, η εναέρια παρακολούθηση λειτουργούσε αποτρεπτικά για τους επίδοξους εμπρηστές...Συμπερασματικά: Η πρόληψη είναι πανάκριβο σπορ, απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό, κατάρτιση και τεράστιους πόρους (από την άλλη πλευρά δημιουργεί θέσεις εργασίας) και δεν συμβιβάζεται με απόψεις για "λιτότητα" και "λιγότερο κράτος". Ακόμα κι αν στην περίπτωση -που εγώ προτιμάω- όπου μεγάλο μέρος της αναληφθεί από ομάδες εθελοντών πολιτών ή κατοίκων, πάλι απαιτεί σημαντική εμπλοκή του κράτους και σημαντικούς οικονομικούς πόρους.
