#5 Στην πραγματικότητα ποτέ δε σταματάμε ακριβώς να σκεφτόμαστε. Ποτέ. Ούτε όταν κοιμόμαστε (σκεφτόμαστε ασυνείδητα), ούτε όταν κάνουμε διαλογισμό (σκεφτόμαστε σε άλλη ταχύτητα του εγκεφάλου), ούτε όταν λέμε "άστα, είμαι τόσο χάλια που δεν ξέρω τί να σκεφτώ πια" (μπλοκάρουμε τη σκέψη γιατί παίρνουμε άσχημα μηνύματα από τα συναισθήματά μας). Οι σκέψεις, ανάλογα με τον άνθρωπο, παίρνουν την μορφή λέξεων μέσα στο κεφάλι μας ή εικόνων, πιο συνηθισμένα ένα συνδυασμό των δύο. Εσύ φαίνεται να παθαίνεις πολύ έντονα το δεύτερο. Από μόνο του αυτό (και τονίζω το από μόνο του, γιατί δε δίνεις άλλες πληροφορίες) σημαίνει ότι έτσι είναι η ποιότητα του νου σου, και ενώ είναι κάπως σπάνιο, δεν είναι ανησυχητικό. Σκέψου το σαν να έχεις ένα περίεργο χρώμα ματιών (π.χ βιολετί). Αν είχε να κάνει με τη σχιζοφρένεια, από τη στιγμή που το έχεις από μικρή (υποθέτω εννοείς παιδί), θα είχε εκδηλωθεί μέχρι τώρα σαν νόσος (υποθέτω πως είσαι ενήλικη). Όσο για τις αστρικές προβολές, πρέπει να ορίσεις τί εννοείς "αστρική προβολή". Αν πούμε σαν αστρικό όλη την "ύλη" από την οποία αποτελούνται οι σκέψεις μας, τότε αυτό που σου συμβαίνει δεν έχει διαφορά από ότι συμβαίνει στον καθένα μας (δλδ όλοι προβάλλουμε αστρική ύλη όταν σκεφτόμαστε, άσχετα αν το κάνουμε με λέξεις ή με εικόνες). Απλά οι δικές σου προβολές είναι πιο χρωματιστές, έντονες, δημιουργικές και εικονοποιημένες. Σκέψου το σαν να ζεις ανάμεσα σε ανθρώπους που ψιθυρίζουνε, και η δική σου φυσική τάση να είναι να μιλάς δυνατά κουνώντας τα χέρια. (Ευτυχώς το ξέρεις μόνο εσύ, έτσι κανείς δε μπορεί να σε πει αγενή :P, όμως αυτό δε σημαίνει πως οι άνθρωποι που ψιθυρίζουνε δε μιλάνε). Αν με το "αστρική προβολή" εννοείς κάτι άλλο, τότε δεν ξέρω.