________________
1.

γιατί κάθε φορά που μου λέει κάποιο πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο τι έκανα λάθος, νομίζω πως άλλαξαν τα συναισθήματά του απέναντί μου;- ατσούμπαλη

Δεν το νομίζεις, έτσι είναι. Τα συναισθήματά σου αλλάζουν και όταν σου κάνουν κομπλιμέντα, αλλά αυτό δεν το σημειώνεις μέσα σου γιατί το θεωρείς τα θετικά σχόλια πιο αυτονόητα από την κριτική. Έτσι είμαστε. Μόνο τα αρνητικά μας συναισθήματα μας βάζουν σε σκέψεις.

________________
2.

αγαπητή α,μπα πιστεύεις ότι μπορούμε να αγαπάμε ερωτικά δυο άτομα ταυτόχρονα και το ίδιο ;- έφη

Αν με το να «αγαπάμε ερωτικά» εννοείς «να θέλουμε να γδύσουμε» ή «να λιγουρευόμαστε», και δύο, και τρία, και πολλά ακόμα, ταυτόχρονα ή σε διάφορους συνδυασμούς. Η δραστηριότητα αυτή υπάρχει όσο υπάρχει ο άνθρωπος και δε λέει να σταματήσει. Έχει καταγραφεί σε βιβλία, εικόνες και σε πολλές άλλες μορφές τέχνης.
Αλήθεια αυτό ρωτάς; Είναι δυνατόν να ρωτάς αυτό;

________________
3.

Συγχαρητήρια για τη στήλη σας και εύχομαι προσωπική και επαγγελματική διαύγεια δίδα Α,μπα.
Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό, αγόρι τα έχει με κορίτσι για χρόνια, παίρνουν τα μυαλά του αέρα πως μπορεί να βρει και κάτι καλύτερο (καταραμένη αλαζονεία) και την αφήνει.
Ένα χρόνο και κάτι μετά, ύστερα από κάποιες περιπέτειες χωρίς κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα, το αγόρι θέλει την κοπέλα πίσω, ίσως γιατί δεν βρίσκεται άλλη που να είναι φυσιολογικός άνθρωπος, ίσως, ίσως, πάντως την θέλει.
Το κορίτσι όμως δεν τον θέλει πίσω.
Και ιδού το ερώτημα, να συνεχίσει το αγόρι να την πολιορκεί ή πρέπει να το πάρει απόφαση πως θα ζει με το λάθος του να τον στοιχειώνει?- Για τις ρηχές θάλασσες πρόδωσα τον ωκεανό μου

Το αγόρι πρέπει να καταλάβει ότι ο χρόνος δε γυρνάει πίσω. Αυτό το κορίτσι που θυμάται και στο οποίο θέλει να επιστρέψει, δεν υπάρχει πια. Δεν είναι δωμάτια ξενοδοχείων οι άνθρωποι για να τα αφήνεις όταν βαριέσαι και να επιστρέφεις όταν είναι άδεια.

________________
4.

ποια η γνώμη σου για τα site γνωριμιών στο διαδίκτυο? Εξηγώ λιγο πως λειτουργούν: φτιάχνεις προφίλ με περιγραφή σου και το τι ψάχνεις, σου στέλνουν υποψήφιοι μηνύματα, αρχίζεις τσατ, μετά ανταλλάζεις fb και φωτό και στο τέλος συναντιέσαι. Ξέρω ότι παλαιότερα έχεις πει οτι και το διδαδίκτυο χώρος είναι και συμφωνώ. Eίδα κι αποείδα που στα μπαρ όλοι κοιτιούνται και το σκέφτομαι. Απλά θεωρώ ότι όλη αυτή η υπερπροσφορά ανδρών-γυναικών με ένα κλικ, σε μπερδεύει ακόμα χειρότερα (καλός αυτός αλλά μήπως ο άλλος έιναι καλύτερος? Κι αν ο άλλος βγαίνει ραντεβού στη σειρά με υποψήφιες σαν κάστινγκ ψάχνοντας? η σκέψη αυτή με φρενάρει).Επίσης φοβάμαι ότι είναι ιδανικό καταφύγιο για παντρεμένους-δεσμευμένους-βαρεμένους που ψάχνουν και κάτι άλλο ή απλά να χαζολογήσουν μέσω τσατ. Συμφωνείς?Να το τολμήσω? Δεν εχω να χάσω και τίποτα, αλλά νιώθω δεν αντέχω άλλη στενοχώρια, έχω περάσει πολλά (όχι μόνο γκομενικά).Πιστεύω ότι έχεις βοηθήσει πολύ κόσμο και εμένα προσωπικά, και σε ευχαριστώ. -tired of being alone

Φυσικά και έχεις να χάσεις. Αν δεν αντέχεις άλλη στενοχώρια, έχεις πολλά να χάσεις. Πάντα υπάρχει περίπτωση να χάσεις κάτι (χρόνο, ενέργεια και άλλα) όταν συναναστρέφεσαι με ανθρώπους, πόσο μάλλον με αγνώστους.
Θεωρητικά το ίντερνετ είναι ένα άλλο μέρος, αλλά αυτό το μέρος έχει τους δικούς του κανόνες. Σιγουρέψου ότι τους έχεις καταλάβει, ότι έχεις πάρει όλα τα μέτρα προφύλαξης, και όταν νιώθεις ότι έχεις αναπτύξει ένα ένστικτο, προχώρα. Η υπερπροσφορά όμως είναι τεράστια οφθαλμαπάτη, όπως ισχύει και στη ζωή εκτός διαδικτύου. Πολλοί φαίνονται να είναι κάτι που τελικά δεν είναι. Το ίντερνετ προσφέρεται για πολλά ψέματα, πρέπει να κρατάς ακόμη μικρότερο καλάθι.

________________
5.

Από πολύ μικρή μέχρι και τώρα κλείνω τα μάτια μου και βλέπω εικόνες. Πάντα η μια διαδέχεται την άλλη και η κάθε μια είναι πολύ λεπτομερής. Εγώ θέλω να πιστεύω πως οφείλεται στην αστείρευτη φαντασία μου κάποιος μου είπε πως αποτελεί σύμπτωμα σχιζοφρένειας ενώ κάποιος άλλος πως σχετίζεται με την αστρική προβολή. Δεν το έχω ψάξει βέβαια....'Εχεις καμία ιδέα;- Ν

Είναι ή σχιζοφρένεια, ή αστρική προβολή, ή τίποτα το ιδιαίτερο.

________________
6.

Αγαπητή Α,μπα, κι εγώ όπως πολλοί άλλοι σε διαβάζω καθημερινά και ειλικρινά εκτιμώ τον τρόπο σου να απαντάς. Παρ' όλα αυτά δε βρίσκεις κι εσύ κάπως υπερβολικό -σε κάποιες περιπτώσεις επικίνδυνα υπερβολικό- το θαυμασμό που λαμβάνεις όταν αυτός περιγράφεται με φράσεις του τύπου "διαβάζοντας τις απαντήσεις σου έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος"; Οκ, είναι καλό να διαβάζουμε τις ιστορίες των άλλων και να σκεφτόμαστε πως μπορούν να μας κάνουν καλύτερους, αλλά πιστεύω ότι ο χαρακτήρας μας φτιάχνεται μέσα από την πραγματική ζωή, μέσα από τα βιώματα -ίσως όχι απαραίτητα μόνο από τα προσωπικά βιώματα, αλλά ακόμα και μέσα από τις εμπειρίες φίλων και γνωστών. Αλλά πως μπορεί κανείς να αλλάξει και δη προς το καλύτερο, μέσα από την ανάγνωση μιας στήλης; Ειλικρινά το έχω απορία. (Την οποία μάλλον μπορούν να λύσουν στα σχόλια και όσοι περιέγραψα πιο πάνω) –περίεργη

Χαίρομαι πολύ όταν διαβάζω θετικά σχόλια, εννοείται, και μακάρι να νιώθει κάποιος ότι βοηθήθηκε. Μερικές δηλώσεις είναι πράγματι πολύ γενναιόδωρες. Δεν θα σχολιάσω αυτό γιατί δεν είναι κατάλληλη η θέση μου, θα σου απαντήσω για το γενικότερο πνεύμα της ερώτησης «πώς γίνεται να αλλάξει κανείς από την ανάγνωση μιας στήλης».

Κάνεις λάθος στο ότι ο χαρακτήρας αλλάζει μόνο μέσα από τα βιώματα, προσωπικά ή άλλα. Αλλάζεις συνεχώς, μέσα από όλες σου τις αισθήσεις και όλες τις εμπειρίες. Αλλάζεις βλέποντας, ακούγοντας και νιώθοντας. Το διάβασμα είναι μια εμπειρία και μάλιστα μπορεί να είναι πολύ σημαντική. Τι είναι τα βιβλία, αν όχι η παρακολούθηση μιας άλλης ζωής; Γιατί οι ιστορίες που ακούς από τους φίλους σου είναι πιο σημαντικές από αυτές που θα διάβαζες σε ένα βιβλίο, σε μια εφημερίδα ή σε μια στήλη; Όλα αυτά είναι η πραγματική ζωή. Περιορίζεις πολύ την πραγματικότητα θεωρώντας ότι πραγματικό είναι μόνο αυτό που ζεις εσύ κάθε μέρα. Οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες που έχει κάθε άνθρωπος στη ζωή του είναι πάρα πολύ περιορισμένες και παρουσιάζουν ένα πολύ μικρό μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας. Τα βιβλία, το διάβασμα, είναι ένα παράθυρο στις ζωές άλλων ανθρώπων, και αν αυτοί οι άνθρωποι είναι αξιόλογοι, θα μάθεις πράγματα που δεν υποψιαζόσουν καν. Αν δεν το έχεις νιώσει αυτό, δεν έχεις διαβάσει τα κατάλληλα βιβλία.

________________
7.

Αγαπητή Λένα,
Τα ταξίδια είναι η μεγάλη μου αγάπη. Είναι, μαζί με 2-3 πράγματα ακόμη, ο λόγος που αξίζει να ζει κανείς.
Μέχρι τώρα, στα 35 μου, έχω κάνει κάποια ταξίδια με φίλους ή μόνη μου, όχι όμως τόσα όσα θα ήθελα. Το ταξίδι ποτέ δεν τελειώνει!
Έχω ένα κινητικό πρόβλημα, που όσο μεγαλώνω χειροτερεύει, παρά το γεγονός ότι προσπαθώ να το παλέψω με συχνή άσκηση. Μπορώ να περπατήσω (ακόμη), όμως δυσκολεύομαι αρκετά να ανεβώ σκάλες. Αν για παράδειγμα σκοντάψω και πέσω (συμβαίνει συχνά λόγω κακής ισορροπίας) δεν μπορώ να σηκωθώ μόνη μου, πρέπει να με βοηθήσουν περαστικοί. Μια ζωή πια, βασίζομαι στην καλοσύνη των ξένων... Αν κάτσω σε πολύ χαμηλό κάθισμα (ακόμη και αυτά που έχουν στην αναμονή αεροδρομίων) είναι αδύνατον να σηκωθώ. Σε τέτοιες περιπτώσεις απλά περιμένω όρθια, αν δεν υπάρχει ψηλό κάθισμα.
Τα τελευταία χρόνια οι παρέες μου περιορίστηκαν για τους γνωστούς λόγους (γάμοι, παιδιά) και πλέον δεν υπάρχει ούτε ένας-από αυτούς που απέμειναν-που να θέλει να ταξιδέψει μαζί μου. Επίσης, δεν είμαι σε σχέση εδώ και καιρό και φυσικά δεν μπορώ να περιμένω να προκύψει κάτι τέτοιο για να ταξιδέψω. Στο παρελθόν έκανα κάποια ταξίδια μόνη μου, αλλά, πίστεψέ με, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα να ταξιδεύει μόνος του. Είμαι τόσο αδύναμη, που δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω ένα οργανωμένο γκρουπ εφόσον το πρόγραμμα που κανονίζουν σε αυτές τις περιπτώσεις είναι εξοντωτικό και θα κατέληγα να μην κάνω ούτε τα μισά. Σκέψου, δεν μπορώ καλά – καλά να ανεβώ τα σκαλιά του πουλμαν που συνήθως μεταφέρει τα γκρουπ. Όμως ακόμη κι αν δεν μ' ένοιαζε αυτό, αν δηλαδή έλεγα να πάω με γκρουπ και ας κάνω όσα μπορώ, πάλι, με απωθεί η ιδέα να είμαι μόνη ανάμεσα σε ανθρώπους που είναι ήδη με παρέα. Το λέω γιατί το δοκίμασα και ήταν αρκετά άβολο. Χίλιες φορές μόνη, πραγματικά. Όσο περνάει ο καιρός, νιώθω ότι χάνω χρόνο, ότι σε 10 χρόνια που μπορεί να μην μπορώ να περπατήσω, θα μετανιώνω που δεν πήρα τους δρόμους όταν έπρεπε. Αλλά, πώς μπορεί να ταξιδέψει μόνο του ένα ΑΜΕΑ;
Ευχαριστώ για το χρόνο σου.

Χαίρομαι που ρωτάς εδώ γιατί υπάρχει πιθανότητα να υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να δώσει μια απάντηση, αλλά νομίζω αυτό που ζητάς, δηλαδή λύσεις και προτάσεις που δεν έχεις ήδη σκεφτεί, θα σου έδιναν οι σύλλογοι ή οι οργανώσεις που έχουν εμπειρία σε τέτοια θέματα. Χρειάζεσαι πρακτικές λύσεις, όχι ευχές και γενικές απαντήσεις. Όποιος έχει σχετική εμπειρία ας απαντήσει στα σχόλια.