Αν και καταρχήν συμφωνώ, είναι λίγο σύνθετο το θέμα γενικά με τέτοιες αποφάσεις. Γενικά για κάποιο λόγο έχουμε στο μυαλό μας ότι αξιωματικά η απόφαση που θα πάρει ο λαός είναι η σωστή (με ποια κριτήρια άραγε; και είναι κάθε φορά τα ίδια;). Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι ο πληθυσμός αυτός έχει ένα συγκεκριμένο επίπεδο μόρφωσης, γνώσης του πεδίου, της απόφασης και των ευρύτερων συνεπειών της ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΥ (πολύ σημαντική λεπτομέρεια κατ' εμέ) τότε οκ. Επίσης αν αποφασίζει με καθαρό μυαλό και λογική (πχ. παίρνω την Χ απόφαση επειδή πιστεύω ότι είναι όντως συμφέρουσα για μένα και όχι επειδή έχω μεγαλώσει μισώντας τους βρωμιάρηδες τους Άγγλους (παράδειγμα για την συγκεκριμένη περίπτωση). Αλλα δυστυχώς πιστεύω ότι σπάνια τηρούνται όλες αυτές οι προϋποθέσεις. Και πραγματικά δεν έχω ακόμα απάντηση στο ποια είναι η ιδανικότερη στάση για έναν ηγέτη σε μια τέτοια περίπτωση. Για να φέρω ένα ακραίο παράδειγμα: σε μια περίπτωση που ο ηγέτης γνωρίζει ότι ο λαός σκοπεύει να λάβει μια απόφαση η οποία είναι πολύ επιζήμια για την πλειοψηφία του πληθυσμού, του δίνει την ευκαιρία να το πράξει μέσω ενός δημοψηφίσματος, επειδή είναι το "σωστό"; Για να το φέρω λίγο πιο κοντά και στα δικά μας, με αφορμή το "ενώ εδώ στην Ελλάδα οι πολίτες δεν παίρνουν τις αποφάσεις!": μου ακούγεται οξύμωρο - και ίσως λίγο λυπηρό από κάποια άποψη- το ότι από τη μία κατακρίνουμε σταθερά και σθεναρά όλους αυτούς που ψηφίζουν ψηφίζουν χρυσή αυγή, όλους αυτούς που ψήφιζαν πασόκ/νδ τόσες δεκαετίες και οδήγησαν τη χώρα εκεί που την οδήγησαν, όλους αυτούς που αποφασίζουν το οτιδήποτε είναι λάθος για τον κάθε έναν από εμάς. Ταυτόχρονα όμως όχι απλά δεν έχουμε πρόβλημα αλλά ευχόμαστε τα ίδια άτομα να είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε ένα δημοψήφισμα για ένα άκρως σημαντικό εθνικό ζήτημα. ΥΓ: Όι συλλογισμοί μου είναι με αφορμή το δημοψήφισμα στη Σκωτία αλλά είναι γενικοί και δεν στοχεύουν σε μια χώρα συγκεκριμένα