Θα συμφωνήσω με το προηγούμενο σχόλιο αν και μπορώ να καταλάβω γιατί το θέτεις έτσι.Υπάρχουν φορές που κάτι πολύ καλό έρχεται και τρίβουμε τα μάτια μας λες και κοιτάμε μονόκερο.Αντί να φοβάσαι αν-πότε-πως θα φύγει καλύτερα να το δεχτείς και στο κάτω-κάτω αν φύγει για σπουδές πήγαινε μαζί του. Αλλά προσοχή, επειδή πολλοί πέφτουν σε αυτή τη παγίδα του "είναι ο μέντοράς μου", κοίταξέ και συ να εξελιχθείς σε άλλους τομείς (π.χ. βάλε κάποιους προσωπικούς στόχους, δουλειά, εκπαίδευση κλπ) γιατί πόσο όμορφο θα ήταν να ξαναέχτιζες μόνη σου την αυτοπεποίθησή σου! Εκεί είναι που θα σε θαυμάσει, σιγουράκι.Αγαπιέστε και είναι ωραίο, μην το φοβάσαι!