Θα συμφωνήσω με το προηγούμενο σχόλιο αν και μπορώ να καταλάβω γιατί το θέτεις έτσι.Υπάρχουν φορές που κάτι πολύ καλό έρχεται και τρίβουμε τα μάτια μας λες και κοιτάμε μονόκερο.Αντί να φοβάσαι αν-πότε-πως θα φύγει καλύτερα να το δεχτείς και στο κάτω-κάτω αν φύγει για σπουδές πήγαινε μαζί του. Αλλά προσοχή, επειδή πολλοί πέφτουν σε αυτή τη παγίδα του "είναι ο μέντοράς μου", κοίταξέ και συ να εξελιχθείς σε άλλους τομείς (π.χ. βάλε κάποιους προσωπικούς στόχους, δουλειά, εκπαίδευση κλπ) γιατί πόσο όμορφο θα ήταν να ξαναέχτιζες μόνη σου την αυτοπεποίθησή σου! Εκεί είναι που θα σε θαυμάσει, σιγουράκι.Αγαπιέστε και είναι ωραίο, μην το φοβάσαι!
4.4.2013 | 01:43
Ζω το ονειρο, και το φοβαμαι....
Τα εχω με εναν ανθρωπο μερικους μηνες, ειναι ο πρωτος μου, εχουμε σχεση,ειναι φανταστικος, ειμαστε σχεδον καθε μερα μαζι,ξερω την οικογενεια του,του εχω δοθει ολοκληρη,μεχρι και σεξ χωρις προφυλαξη κανουμε μερικες φορες,το οποιο ξερω οτι ειναι επικινδυνο αλλα εχει κανει εξετασεις, ειναι καλος, γλυκος, εντιμος, δουλευει,μαγειρευει,με καταλαβαινει, με ακουει,παιζουμε μαζιμουσικη καμια φορα,ειναι η πρωτη και η πιο ωραια σχεση που θα εχω μου φαινεταιποτε στη ζωη μου, και αυτο που θελω εν τελει να πω, ειναι οτι αν τελικα φυγει'για το εξωτερικο(για περαιτερω σπουδες-ειναι26) δεν ξερω τι θα κανω......Μου εχει μαθει τα πάντα, με εχει κανει ανθρωπο, πώς να το περιγραψω....Με εμαθε να αγαπαω, να μαγειρευω, να μη φοβαμαι, να μη ντρεπομαι, να ειμαι περηφανηγια τον ευατο μου, με εμαθε μουσικη, να οργανωνομαι, να κυνηγω αυτα που θελω,να ειμαι πιο αισιοδοξη, να διαβαζω, να παλευω... αν φυγει θα μεινω μετεωρη σ αυτον τον γκρι κοσμο.....εχω δοθει ολοκληρωτικα και φοβαμαι λιγακι ρε παιδια.....μηπως γκρεμιστει, μηπως φυγει, μηπως μεινω στο τελος μονη, μηπως, μηπως, μηπως.....
1
