Μου αρέσουν όλα τα κείμενά σας που γράφονται ως editorial στη LIFO.Το συγκεκριμένο φυσικά δεν αποτελεί εξαίρεση.Αφού σας ευχηθώ να είστε πάντα καλά κι εσείς και η μητέρα σας να σας πω ότι το σημείο του κειμένου που αγάπησα περισσότερο ήταν αυτό: Στο σεισμό του ’81 στην Αθήνα ήμουν μέσα στο κινηματογράφο Studio («Το τελευταίο δείπνο» του Γκουτιέρεζ Αλέα) και ήμουν αυτός (αργότερα απόρησα με τον εαυτό μου) που όταν σηκώθηκε το πλήθος αλλόφρον να τρέχει κλωτσοπατιναδόν στην έξοδο, τους φώναζα «Μη τρέχετε, μη φοβάστε, θα περάσει» (!!). Πηγή: www.lifo.grΚαταπληκτική ταινία. Την είδα φέτος στον κινηματογράφο ''Αιολία'' στην Καισαριανή μαζί με την άλλη υπέροχη ταινία του ιδίου, το ''memories of underdevelopment''.Πρέεπι να είστε καταπληκτικός σινεφίλ απ ό,τι έχω καταλάβει.