Τελικά το σημερινό Α, μπα ήταν πολύ βαρύ!#2Βασικά η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Όντως για να μεγαλώσεις ένα παιδί χρειάζεσαι κάποια οικονομική δυνατότητα. Δεν είναι ρεαλιστικό να λέμε ότι τα παιδιά μεγαλώνουν μόνο με αγάπη, αλλά αυτό που έχουν περισσότερη ανάγκη είναι η αγάπη. Όσο πιο μικρές ηλικίες, τόσο περισσότερο το χρειάζονται. Ο υπερκαταναλωτισμός είναι φαινόμενο της εποχής μας και τα παιδιά τα εύκολα θύματα. Πολλή δουλεία πρέπει να κάνει κανείς σε αυτό, είτε έχεις, είτε δεν έχεις οικονομική άνεση. Αλλά αν κατάλαβα καλά το δικό σου θέμα δεν στέκεται εκεί. Είναι όντως πρόβλημα αν δε μπορείς να εξασφαλίσεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο παιδί σου αλλά και ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. Μαζί με το παιδί σου, θα προχωράει και η δική σου ζωή. Από τον τρόπο που γράφεις, όμως, μου δίνεις και εμένα την εντύπωση πως νιώθεις αναγκασμένη να συμβιβαστείς με κάποια καταστροφή που ονομάζεται φτώχεια! Μέσα σε μία πρόταση ανέφερες την λέξη τρεις φορές:-φτωχή οικονομικά-φτωχή οικογένεια-παντρεμένη με φτωχόΠου δεν αμφιβάλλω ότι πιέζεσαι και ζεις στερημένα. Αλλά αυτό είναι όντως ρεαλιστικό; Είσαι σίγουρη πως έχεις εκμεταλλευτεί όλες τις ευκαιρίες; Σε ρωτάω επειδή κι εγώ μεγάλωσα σε επαρχιακή μικρή πόλη και γενικώς το κόστος ζωής είναι χαμηλό. Ειδικά συγκριτικά με τις μεγάλες πόλεις.Εσύ η ίδια είσαι το παράδειγμα που όπως λες μεγάλωσες σε φτωχή οικογένεια. Καταρχήν μεγάλωσες(!) και όπως λες ένιωσες τον κοινωνικό ρατσισμό. Πιστεύεις πως μπορείς να θωρακίσεις το παιδί σου σε αυτό; Έχει δίκιο η Α, μπα, αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να σκεφτείτε πρώτα καλά. Τα πράγματα γενικώς είναι δύσκολα, κανείς που ζει στην Ελλάδα δεν βλέπει να αλλάζουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Αλλά η ζωή είναι κρυμμένη παντού. Μην κλαις όταν βλέπεις άλλα παιδιά να βγαίνουν από τα μπαλέτα και τα πιάνα και τα αεροπλάνα. Προσπάθησε να βρεις τον λόγο να νιώθεις ευγνώμων στη δική σου ζωή, όπως είναι τώρα! Δεν είναι τόσο θεωρητικό/ρομαντικό όσο ακούγεται!