#6Σμαραγδα, έχουν γράψει πολλοί σχόλια για την ερωτηση σου και να πω την αλήθεια στεναχωρήθηκα λιγακι. Εγω θα σου πω την άποψη μου ως παθούσα με τον φίλο σου. Ειμαι 6ο έτος, η σχολή μου 4 χρόνια και ακομη δεν εχω πάρει πτυχίο. Πλέον ομως εχω μπει σε μια σειρά. Πολλοί έγραψαν πως ο φίλος σου ειναι τεμπέλης, πώς γίνεται να φτάσει κάποιος σε αυτα τα έτη και ειρωνία να πληρώνουν οι γονείς και αυτός να κάθεται. Δε ξέρω για ποιο λόγο έφτασε ο φίλος εδω που έφτασε και αν ειναι όντως τεμπέλης. Εκει ειναι το θέμα. Αν κάποιος ειναι τεμπέλης φαινεται σε πολλα πράγματα. Βαριέται να κανει το οτιδήποτε. Απο το να διαβάσει μεχρι να πάει στο σούπερ μάρκετ και αυτο συμβαίνει συχνά και συστηματικά. Η Α,μπα περιγράφει παρά πολυ καλα την κατάσταση που βιώνει ο φίλος σου και την οποία βίωσα και βιώνω κι εγω αλλα το διαχειρίζομαι καλύτερα πλέον. Ειναι ΚΟΛΑΣΗ! Την οποία κόλαση μόνος του την δημιούργησε και αυτο ειναι το χειρότερο. Εχω ρίξει το άπειρο κλάμα, εχω νιώσει να παραλύω απο την αποτυχία και το εχω κανει στο μυαλό μου κατι περιςςοτερο απο βουνό. Μου ηταν πολυ πιο εύκολο να κανω τα πάντα. Πιο εύκολο μου ηταν να ανέβω στο Έβερεστ απο το να διαβάσω και να δώσω μαθήματα. Συνεχώς σκεφτόμουν "τι θα γινόταν αν", συνεχώς συγκρινομουν με τους φίλους μου που τελείωναν και κάποιοι έκαναν και μεταπτυχιακά. Επίσης, ούτε παρταρα ολα τα χρόνια, ούτε έτρωγα τα λεφτά των δικών μου ανενόχλητη. Δε θυμαμαι να εχω νιώσει τόσες τύψεις και τόσες ενοχές στη ζωή μου όσες γι' αυτήν την κατάσταση. Δυστυχώς δε μπορείς να τον βοηθήσεις. Μονος του πρεπει να αποδεχτεί οτι έτσι ήρθαν τα πράγματα. Έφτασε εδω που έφτασε. Δεν ήρθε το τελος. Πάλι μπορει να κανει ότι ονειρεύτηκε με μια μικρή καθυστέρηση. Δεν ειναι εύκολο και θα κανει πολλές φορές ενα βήμα μπροστά και δυο πίσω. Συνέπειες ενός πτυχίου με πολλα έτη μπορει να ειναι πολλές και θα ειναι όλες δικές του. Ούτε δικές σου, ούτε της οικογένειας του. Αυτός έχει χάσει χρόνο απο τη ζωή του (φαντάρος έχει πάει;), αυτός αν κανει ενα μεταπτυχιακό θα πρεπει να δουλέψει περισσότερο απο τους υπόλοιπους υποψήφιους με διαβασμα και σεμινάρια και άριστο σκορ στο gmat και πολλα αλλα.. Η ουσία ομως ειναι οτι αυτός έχασε απο τις γνώσεις που θα μπορούσε να πάρει απο τη σχολή του. Δεν ειναι εύκολο να βρεις τη σειρά σου μετά απο αυτο. Αν δεν απαντήσει το γιατι έφτασε μεχρι εδω, δε θα προχωρήσει. Θα συνεχίσει να βασανίζεται. Αλλα κι αυτο μονος πρεπει να το κανει. Το θέμα ειναι πως βγάζει όλη την ανασφάλεια πάνω σου. Το να μάθεις να διαχειρίζεσαι τις ανασφάλειες σου ειναι και θέμα ωριμότητας. Η συμπεριφορά του γενικώς πως ειναι; Μόνο στο συγκεκριμένο θέμα βγάζει κακίες; Στις υπόλοιπες χαρές σου πώς συμπεριφέρεται; Οι συζητήσεις και η ενθάρρυνση δε ξερω αν βοηθάει. Αν δεν σκεφτει μονος του την κατάσταση, δε βλέπω άσπρο φως.. Εχεις κάθε δικαίωμα παντως να νιώθεις κουρασμένη απο αυτή την κατάσταση. Για σένα πάλι μπράβο και για τη δουλειά και για το μεταπτυχιακό σου! :)
