@Γράφων 24.11.2018 | 08:17Θα σου πω κάτι και θα σε παρακαλέσω να μην επιμείνεις. Παρότι δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ, οι σπουδές μου (Ελλάδα και Γαλλία), που ολοκλήρωσα πριν αρκετά χρόνια, καθώς και ο επιστημονικός-ανθρωπιστικός-ερευνητικός τομέας που ασχολούμαι, εκτός των άλλων έχει να κάνει άμεσα και έμμεσα και με τους μεγάλους φιλοσοφικούς στοχαστές, έλληνες και ξένους, κάθε εποχής, στους οποίους συγκαταλέγεται και μέγιστος ο Σωκράτης. Οπότε άσε να κρίνουμε, κατέχοντας την γνώση της ανάλυσης επί συγκεκριμένων ζητημάτων. Εκφράζομαι χωρίς το παραμικρό ίχνος έπαρσης ή υποτίμησης, αλλά της εμπεριστατωμένης γνώσης. Το κείμενο που παρέθεσες δεν είναι σωστό. Οι σύγχρονες αναλύσεις περί της απολογίας του Σωκράτη και του θανάτου του είναι πολύ διαφορετικές. Ο Σωκράτης κακώς καταδικάστηκε και πολύ κακώς στην συνέχεια αποδέχτηκε την ποινή του. Ένας πνευματώδης και έξυπνος άνθρωπος με πολύ λανθασμένη κρίση την συγκεκριμένη στιγμή, όσο αφορά την προσωπική, συγχυτική και σχεδόν εμμονική, αποδοχή της ποινής του (ήταν και 70 χρονών). Ο ίδιος δήλωνε συχνά ότι άκουγε μέσα του μία φωνή που τον εμπόδιζε να πράττει ότι δεν ήταν σωστό, την οποία φωνή ονόμαζε «δαιμόνιο», κοινώς η συνείδηση. Λέγεται πως δυστυχώς το «δαιμόνιο» του δεν τον καθοδήγησε σωστά ή πως σκοπίμως δέχτηκε την ποινή για να αποδείξει το δικαστικό και νομοθετικό λάθος. Σε μεγάλο βαθμό παραμένει αινιγματικό το γεγονός για το πως, ένας τόσο αντισυμβατικός άνθρωπος, δέχτηκε τόσο συμβατικά τον θάνατο του.Η «Σωκρατική μέθοδος», κυρίως ο Σωκρατικός τρόπος ερωτήσεων, έχει χρησιμοποιηθεί και στην ψυχοθεραπεία (κυρίως στη Γνωστική, την Αντλεριανή και το Reality Therapy) για διευκρινίσεις, αλλά και για να κοιτάξει βαθιά μέσα του ο θεραπευόμενος ή να εξερευνήσει εναλλακτικούς τρόπους δράσης.σ.σ.: Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων. Ο Σωκράτης καταδικάστηκε, με βάση την κατηγορία, σε θάνατο. Ως σκοπιμότητα της κατηγορίας θεωρήθηκε η διδασκαλία του, η οποία επιδρούσε στους νέους, και με τον φιλελευθερισμό που τον διέκρινε, θεωρήθηκε ανατρεπτικός. Ουσιαστικό κίνητρο, όμως, υπήρξε η αντιζηλία του με **σημαντικούς άνδρες της εποχής**.Υ.Γ.: Αναλύοντας, με σημερινά -και όχι μόνο-, δικολαβικά και εγκληματολογικά δεδομένα το κατηγορητήριο, ξεκάθαρα μπορούμε να αναφερθούμε σε δικαστική πλάνη και οπωσδήποτε στο κενό του νόμου στον οποίο νόμο εμπλέκονται και τα Θεία... Εκτός της δικαστικής πλάνης, σύγχρονοι διεθνείς εγκληματολόγοι-αναλυτές, πολλάκις έχουν αποφανθεί πως η απόφαση του δικαστηρίου ήταν νοθευμένη.
