Παλιά σηκώναμε στους ώμους τους αρχηγούς σαν να ήταν εικόνες σε λιτανεία. Τους ευλογούσαμε και τους μεγαλοποιούσαμε ακόμη και αν ήταν άξιοι κατέργων για την διαφθορά τους ή την αδιαφορία τους στο μέλλον της Ελλάδας. Άξιοι γελοιοποίησης τότε με τα γαργαλιστικά προσωπικά στιγμιότυπα γεροντικής άνοιας. Τώρα απλά θα σηκώσουμε τους ώμους, το πιο ψηλό σημείο, και αυτοί που θα μας κυβερνήσουν τώρα θα είναι το λιγότερο κακό. Τα μεγάλα δεινοπαθήματα από την προδοσία στην εμπιστοσύνη μας στους πολιτικούς μας έχουν αφήσει ακέφαλους. Μέχρι να βρούμε την κεφαλή όμως δεν θα ψάχνουμε στα άχυρα για ψύλλους.
