Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε νιώθω. Πραγματικά συλλυπητήρια. Πριν σαράντα μέρες πέθανε και η δική μου γιαγιά, από άνοια και αυτή. Δυστυχώς ούτε εγώ την επισκεφτόμουν συχνά και αυτό είναι που με βασανίζει. Εφυγε ξαφνικά και δεν πρόλαβα να της πω ότι την αγαπώ. Τα βράδια θυμάμαι όσα πέρασα μαζί της και αρχίζω να κλαίω σιωπηλά, μου λείπει και δεν θα τα ξανά ζήσω ποτέ τώρα πια. Είναι αργά. Μου λείπει όμως περισσότερο όταν πηγαίνω στον παππού μου και βλέπω την άδεια πολυθρόνα της, τα δάκρυα με δυσκολία κρατιούνται. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, κανείς δεν μπορεί να στην φέρει πίσω με λόγια, είναι αδύνατο. Να την έχεις για πάντα μέσα στην καρδιά σου και στο μυαλό σου. Την ευχή της να έχεις. Ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα είναι η τελευταία φορά που θα δούμε κάποιον συγγενή ή φίλο μας, γιαυτό ό,τι έχετε να τους πείτε, να το πείτε σύντομα προτού δεν έχετε άλλη ευκαιρία.