Ολοι οι γονείς κάνουμε λάθη και αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία στην ανατροφή των παιδιών είναι βέβαιο ότι θα κάνει τα περισσότερα. Παράλληλα όλα τα παιδιά έχουν παράπονα από τους γονείς τους ακόμη κι αν οι δεύτεροι έχουν επιστρατεύσει στρατιές επιστημόνων να τους καθοδηγούν ώστε να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις με τον ορθότερο τρόπο. Τα παιδιά πάντα κάτι θα βρουν για να αντιδράσουν και να ενοχληθούν, είναι η εσωτερική και υγιής ανάγκη για να δοκιμαστούν τα όρια που τα ωθεί. Σαφέστατα τώρα η αυτοκριτική και η αναγνώριση των λαθών βοηθάει ως ένα σημείο (για να μην τα επαναλαμβάνουμε), και ενστικτωδώς θα δεις ότι βελτιώνεσαι με το πέρασμα του χρόνου. Το διαρκές αυτομαστίγωμα όμως η αμφισβήτηση και οι ενοχές - απαραίτητα δυστυχώς συνοδευτικά των γονιών με συνείδηση - προσπάθησε να τα περιορίσεις γιατί δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα. Ο καθένας μας κάνει ότι καλύτερο μπορεί και δεν υπάρχει κάπου το μαγικό εγχειρίδιο ώστε να γνωρίζουμε όλες τις απαντήσεις. Προσπάθησε να συζητάς με το παιδί σου και να παραδέχεσαι τα λάθη σου με τον ανάλογο επικοινωνιακό τρόπο που αντιστοιχεί στην ηλικία του. Μη φοβάσαι να ζητήσεις συγνώμη και ζήτα τη γνώμη του για το πως μπορείτε να λύσετε κάποια θέματα που σας απασχολούν ή προβληματίζουν. Προσπάθησε επίσης να διαβάζεις θέματα αναφορικά με την ψυχολογία του παιδιού και τις εκάστοτε συμπεριφορές του και μίλα για ότι σε απασχολεί με τους κοντινούς σου ανθρώπους. Προσωπικά διάβαζα πολύ Φρανσουάζ Ντολτό όταν έγινα μητέρα και συζητούσα για ώρες με μια θαυμάσια παιδίατρο που φρόντιζε τα παιδιά μου. Εσύ μπορείς να βρεις κάτι που να σε εκφράζει περισσότερο. Ολα θα πάνε καλά γλυκιά μου. Το ότι νοιάζεσαι και αμφιβάλλεις είναι θετικό πρόσημο για την μητρική σου ταυτότητα.