Θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι ένας άνθρωπος με διπολική διαταραχή δεν είναι ανίκανος να αγαπήσει. Το αντίθετο μάλιστα. Μιλάμε για υπερευαίσθητα άτομα.Ούτε οφείλει να γιατρευτεί ως δια μαγείας, ή να είναι "καλά" απλά και μόνο επειδή είστε μαζί. Εάν εσύ απαιτείς από αυτόν τον άνθρωπο να είναι καλά απλά επειδή είστε σε σχέση -κάτι το οποίο αν δεν είχε πρόβλημα, θα τον έκανε πανευτυχή-, τότε είσαι σε πλήρη άγνοια για το τι συμβαίνει στο μυαλό του. Η διαταραχή είναι κάτι που άσχετα από εσένα θα τον βασανίζει για μια ζωή. Είναι σημαντικό να έχει δίπλα του έναν άνθρωπο που έχει το σθένος να αντέξει μαζί του.Καλά έκανες και τον άφησες, εφόσον έτσι αισθάνεσαι.Μην ανησυχείς, θα το συνηθίσει. Θα καταλάβει ότι δεν είσαι Εσύ αυτή που του κάνει καλό.Δεν υπάρχει γιατρειά γι αυτά τα πράγματα, που θα τη βρεις στο πρόσωπο μιας σχέσης. Υπάρχει όμως κίνητρο να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Εάν εσύ ή ή σχέση σας, δεν του παρέχει αυτό το κίνητρο, τότε καλύτερα χώρια. Όταν ένας άνθρωπος διπολικός, είναι σε "φυσιολογικά" κύματα, για εμάς τους έξω, ενδεχομενως να καταβάλλει τεράστια προσπάθεια. Αν στο παραμικρό παράπτωμα εμείς τον κατακρίνουμε, χάνει το κίνητρο, στεναχωριέται, κλείνεται και αυτοκαταστρέφεται.Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αγαπήσουν... δεν μπορώ να ακούω τέτοια.