Ακριβώς αυτο σκεφτομουν και εγω όταν εγραφα την εξομολόγηση. Να θέλω να μοιραστώ κάτι με κάποιον και οι φίλοι να μην αρκούν. Τότε ειναι που ερχεται αυτο το κενό. Τοτε ειναι που μια καλημερα ή μια καληνυχτα φαινεται τοσο απαραιτητη. Ομως συνηθισα μονη μου και δυσκοκευομαι πολυ να δεσμευτω.