Λιγη ψυχραιμια παρακαλω:1ον.Δεν αντιμετωπιζονται ολα τα προβληματα ψυχολογικης φυσης με θετικη σκεψη και βολτες. Εκεινοι που πραγματικα δεν μπορουν να τα διαχειριστουν το ξερουν, ειτε το παραδεχονται ειτε οχι, ειτε αναζητουν τελικα βοηθεια ειτε οχι( δυστυχως αυτη ακριβως η 'ταμπελα' που αναφερεται στην εξομολογηση ειναι συνηθως ο ανασταλτικος παραγοντας)2ον.Φυσικα μαζι με την αγωγη που αποφασιζεται απο τον θεραποντα απαιτειται δουλεια...πολυ δουλεια...αμειωτη προσπαθεια...συνεχης παλη για να βρεθει η αιτια του προβληματος, να βρεθουν ισορροπιες και κυριως να διατηρηθουν.3ον και κυριοτερο (και ο λογος για ακομα ενα μακροσκελεστατο σχολιο!!) ΟΧΙ οταν νιωθεις καλυτερα δεν κοβεται η αγωγη..αυτη δινει ισορροπια, με αυτην βρισκονται οι ακρες για να ξετυλιχθει το κουβαρι του μυαλου. Ειναι σα να λεμε οτι διψουσα και ηπια νερο αλλα τωρα θα κοψω την παροχη στο σπιτι μου γτ ξεδιψασα, ειμαι οκ για παντα.Δε λεω φυσικα οτι χρειαζονται ολοι αγωγη, λεω οτι οσοι τη χρειαζονται δεν την κοβουν οταν νιωσουν καλυτερα.Καλα κανεις και εφοσον θεωρεις οτι το προβλημα σε υπερβαινει ζητας βοηθεια και ακολουθεις οδηγιες και πιστα την αγωγη σου (αυτο ελπιζω να εννοεις και οχι την αυθαιρετη και ανεξελεγκτη καταναλωση φαρμακων χωρις ιατρικη καθοδηγηση) :)