Στα 16 μου έχασα τον πατέρα μου από τροχαίο. Ξαφνικά και σε πολύ νεαρή ηλικία. Η μητέρα μου τρελάθηκε από το σοκ, τσακωνομασταν, ξεσπουσε πανω μου και με εδιωξε απο το σπιτι. έφυγα, Πήγαινα λύκειο. Τα βράδυ δούλευα σε μπαρ για να πληρώνω το νοίκι μου και να βάζω κρυφά κατω από την πόρτα του πατρικου μου χρήματα στην άνεργη μητέρα μου. Πέρασα δυσκολίες, σπούδασα μόνη μου και έφυγα στο εξωτερικό μόλις πήρα πτυχίο, 1.5 χρόνο νωρίτερα από το κανονικό, με 500 ευρώ στην τσέπη. (Δεν έφταναν ούτε για τις τσίχλες του μήνα που λέει ο λόγος) έμεινα άστεγη για ένα μικρό χρονικό διάστημα αν και βρήκα δουλειά την τρίτη μόλις μέρα. Μετά από πολλές δυσκολίες λοιπόν, 3 χρόνια μετά, όλα μου φαίνονται τόσο μακρινά.. με πονάνε αλλά είναι μακριά πια.. Ηθικό δίδαγμα:•Υπάρχουν και χειρότερα•Τα δύσκολα σε κάνουν πιο δυνατό •τι κάνουμε στα δύσκολα; κολυμπάμε!