Croissant@ δε συμφωνω με αυτα που λες,τι και αν ηταν περισσοτερο κοντα του?θα γιατρευοταν?Επρεπε να μην ζησει οπως οι υπολοιποι φοιτητες?Απο τη στιγμη που περασε σε αλλη πολυ,ηταν ηδη μακρια τους,τι να κανει δλδη?Να μην παει να σπουδασει ας πουμε?Ή να κατεβαινει καθε Σαββατοκυριακο να τον επισκεφτεται?Απ' εξω ο καθενας μπορει να λεει ο,τ θελει γιατι πολυ απλα δεν τον αφορα στο κατω κατω.Ετσι,αντι να κατηγορεις τη κοπελα,γιατι ο τροπος που γραφεις μου φαινεται κατηγορηματικος,και προσπαθησε να καταλαβεις περισσοτερο και τις δικες της αναγκες.Και αν απλα δεν νοιαζοταν για τον πατερα της,δεν θα εμπαινε καν στο κοπο να μοιραστει τους προβληματισμους της.Εμενα αντιθετως μου βγαζει οτι νοιαζεται και δεν ξερει τι ειναι σημαντικοτερο ακριβως,χωρις να μειωνει κτι απο τα δυο.Ουτε λεω να ριξει μαυρη πετρα πισω της,ουτε να παρατησει τους στοχους της για να αφοσιωθει στη ψυχολογικη στηριξη του πατερα της.Και η αποψη μου ειναι πως ο πατερας της θα χαιρεται με τν προοδο της και δεν νομιζω να προτιμουσε η κορη του μεσα σε ενα τοσο ανταγωνιστικο περιβαλλον να αναβαλλει τους στοχους της,για να μεινει διπλα του.Και αλλο αν δεν υπηρχε για καποιο λογο η μητερα της,χωρις να λεω πως δεν χρειαζεται και η παρουσια της κορης του και η στηριξη του απλα μπορει να γινει και με αλλους τροπους.(Σορρυ για το κατεβατο,απλα δεν δεχομαι τη λογικη,πεφτουμε πανω στον αλλον να τον φαμε!Λες και εμεις στη θεση της κοπελας δεν θα προβληματιζομασταν λιγο ή πολυ αναλογα το ατομο).