Φλασμπακ..Το καζανάκι σε πολύ μικρή ηλικία: Πήρα γάτα. Έπαιξα λίγο μαζί της. Παρατηρώντας λίγο καλύτερα το τρίχωμά της νόμιζα ότι έχει ψείρες. Ήμανε μικρή κι ανόητη, το ξέρω. Αφού της έβαλα λοσιόν από αυτή που μας έβαζαν οι γονείς μας, την έκανα μπάνιο. Με παντέν. Σθεναρή αντίσταση η γάτα αλλά σθεναρό και το πείσμα μου να την καθαρίσω. Η γάτα έφυγε μόλις τελείωσε το αφρόλουτρό της. Δεν την ξαναείδα. Ποτέ.Περάσαν λίγα χρόνια. Θα πήγαινα μία γάτα δώρο. Προχωρώντας στο δρόμο λοιπόν κι έχοντας στα χέρια το γατί σκαρφαλώνω σε τοιχάκι και συνεχίζω να περπατάω εκεί πάνω. Κουνιέται το γατί πέφτω εγώ, μου καρφώνεται σιδερόβεργα στο πόδι και μπαίνω νοσοκομείο. Για ένα μήνα δεν μπορούσα να περπατήσω, ημουν σε αναπηρικό καροτσάκι. Η γάτα έφυγε και χάθηκε. Επίσης δεν την ξαναείδα. Ποτέ.Δε φταίνε οι γάτες αλλά δεν έχω καθόλου καλές αναμνήσεις μαζί τους. Άσε που τις φοβάμαι. Νομίζω ότι θα μου κάνουν επίθεση. Και νομίζω ότι είναι βρώμικες. Αν και μεγάλωσα σωματικά, το μυαλό παρέμεινε στο τότε. Πάντως, τα περιγράφεις πολύ ρόδινα και για μια στιγμή σε ζήλεψα.
