Φλασμπακ..Το καζανάκι σε πολύ μικρή ηλικία: Πήρα γάτα. Έπαιξα λίγο μαζί της. Παρατηρώντας λίγο καλύτερα το τρίχωμά της νόμιζα ότι έχει ψείρες. Ήμανε μικρή κι ανόητη, το ξέρω. Αφού της έβαλα λοσιόν από αυτή που μας έβαζαν οι γονείς μας, την έκανα μπάνιο. Με παντέν. Σθεναρή αντίσταση η γάτα αλλά σθεναρό και το πείσμα μου να την καθαρίσω. Η γάτα έφυγε μόλις τελείωσε το αφρόλουτρό της. Δεν την ξαναείδα. Ποτέ.Περάσαν λίγα χρόνια. Θα πήγαινα μία γάτα δώρο. Προχωρώντας στο δρόμο λοιπόν κι έχοντας στα χέρια το γατί σκαρφαλώνω σε τοιχάκι και συνεχίζω να περπατάω εκεί πάνω. Κουνιέται το γατί πέφτω εγώ, μου καρφώνεται σιδερόβεργα στο πόδι και μπαίνω νοσοκομείο. Για ένα μήνα δεν μπορούσα να περπατήσω, ημουν σε αναπηρικό καροτσάκι. Η γάτα έφυγε και χάθηκε. Επίσης δεν την ξαναείδα. Ποτέ.Δε φταίνε οι γάτες αλλά δεν έχω καθόλου καλές αναμνήσεις μαζί τους. Άσε που τις φοβάμαι. Νομίζω ότι θα μου κάνουν επίθεση. Και νομίζω ότι είναι βρώμικες. Αν και μεγάλωσα σωματικά, το μυαλό παρέμεινε στο τότε. Πάντως, τα περιγράφεις πολύ ρόδινα και για μια στιγμή σε ζήλεψα.
23.9.2016 | 23:33
Γάτος, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
Έχω έναν γάτο, πορτοκαλί πιτσιλωτό. Τον μάζεψα από μωρό, στο δρόμο. Είμαστε αυτοκόλλητοι, τρώμε μαζί, μυρίζει όλα αυτά που τρώω για έλεγχο και θέλει να δοκιμάζει τα πάντα, κοιμόμαστε μαζί αγκαλίτσα το βράδυ, κάθε βράδυ και είναι ένας κούκλος, ένα αγγελούδι! Πολύ φρόνιμος, ποτέ δε μου έκανε ζημιά, ποτέ δε μου λέρωσε μέσα. Του αρέσει να με ζορίζει κιόλας, με αναγκάζει πολλές φορές να παίζουμε κρυφτό και κυνηγητό, ακόμη και όταν δεν έχω καθόλου χρόνο... Ανεβαίνει καμμιά φορά και στο τραπέζι, πατάει κουμπιά από το πληκτρολόγιο με την πατούσα του τη ροζ και βλέπει την οθόνη, περίεργα, εξερευνητικά! Ξαπλώνει στο πέρσικο το χαλί, κάθεται σαν κύριος στον καλό καναπέ αντίκα, χωρίς να πειράξει όμως τίποτε ή να κάνει ζημιά και απολαμβάνει τη φάση, σα να ήταν άνθρωπος αριστοκράτης ένα πράμα! Μια φορά μου έφαγε και μισό από το κομμάτι της τούρτας που έβαλα για πάρτη μου, μέχρι να γυρίσω από την πόρτα που ήρθε ένας γείτονας! Έχει χρυσό χαρακτήρα, εκτός από χρυσό χρώμα, αγαπάει σαν άνθρωπος και κάνει χειρονομίες σα να ήταν... Ανθρωπόγατος!Σκουπίζω τα πόδια μου στο χαλί στην είσοδο; Το ξύνει αυτός με τις πατούσες του αφού πρώτα με επεξεργαστεί καλά καλά, προσπαθώντας να κάνει το ίδιο! Τρώω πιτόγυρο; Ανεβαίνει στην καρέκλα δίπλα μου και γκρινιάζει να τον ταΐσω στο στόμα. Τον χαϊδεύω στη μουσουδίτσα του; Τεντώνει το χεράκι του και με χαϊδεύει αυτός στο μάγουλό μου, χωρίς νύχια! Τον φιλάω πριν κοιμηθώ στο μαγουλάκι και τη μυτούλα; Κάνει τον κοιμησμένο και το πρωΐ, έρχεται και μου κάνει το καλύτερο ξύπνημα, ακουμπάει τη μύτη του στη δική μου και με χαϊδεύει στο μάγουλο έπειτα, ξύνοντας το δικό του μάγουλο με το μουστάκι επάνω στο δικό μου, απαλά!Παίζουμε και ποδόσφαιρο εμείς, όμως, έ; Μια φορά ζούλαρα με τρόπο μια μπάλα του τέννις από μια μαθήτρια με μπουτάρες που αθλούνταν σε ανοιχτό, δημόσιο χώρο (είμαι και stalker εκτός από thief!) και του την πήγα πεσκέσι. Του τη δίνω πάσα από μακρυά και αυτός κάνει τα χίλια δύο παιχνίδια μαζί της, τη ρίχνει σε μένα, του την ξαναρίχνω πίσω και τούμπαλιν!Μου κάνει και δωράκια... Πεταλουδίτσες με κομμένα φτερά, σαύρες χωρίς ουρά, βατράχια, ποντίκια αποκεφαλισμένα ή ξεκοιλιασμένα, με ένα ύφος σα να μου χάρισε τον κόσμο όλο! Δεν του το χαλάω αηδιάζοντας, αντιθέτως του δείχνω ευχαρίστηση και εκτίμηση με έναν καλό μεζέ, τα παίρνω και τα εξαφανίζω με τρόπο, να μην παρεξηγηθεί... Τί κι αν οι φίλοι δεν κάνουν δώρα και δεν θυμούνται γενέθλια!; Ο γάτος ξηγιέται! Τί κι αν οι φίλοι μας ρήμαξαν; Ο γάτος καθαρίζει, πάντα με θυμάται, πάντα είναι δίπλα μου, πάντα με αγαπάει και το δείχνει κιόλας με όλα τα χαριτωμένα αυτά καμώματα.Είναι και φύλακας όμως... Σκοτώνει φίδια πριν καν μπουν μέσα, μια φορά με γλίτωσε κι από σαρανταποδαρούσα που θα με τσιμπούσε στα σίγουρα, καθώς κοιμόμουν βαριά και ήδη είχε σκαρφαλώσει στο κρεβάτι μας! Μοιάζουμε και στα γκομενικά όμως! Τις γυναίκες "μας" τις μοιραζόμαστε, θέλοντας και μή, με άλλους "γάτους", αναγκαστικά, λόγο κοινωνίας, βιολογίας/είδους ή/και καταστάσεων. Και "ζευγαρώνουμε" μόνο όταν έχουμε τα "προαπαιτούμενα", λίγες φορές το χρόνο, καθένας για το είδος του, φυσικά!Το πιο αστείο είναι όταν τον γαργαλάω με την ακρίτσα της ουράς του στη μύτη του και αυτός κάνει μια ψευτοθυμωμένη γκριμάτσα, τη βάζει στο στόμα του και τη δαγκώνει με μανία, κάνοντας ένα επικό "νιάααουρ"! Το λατρεύω το γατί μου, είναι η καλύτερη παρέα! Το γατί είναι ο καλύτερος σκύλος, δηλαδή φίλος, φύλακας, παρέα, που θα μπορούσε να θέλει/έχει, ένας άνθρωπος! ΝΙΑΟΥ
2