Συνήθως η έντονη ζήλεια συμβαίνει στα πρώτα χρόνια μιας σχέσης όταν ακόμη αυτό που σε κρατάει είναι το ερωτικό πάθος και η αίσθηση ότι έχεις αποκτήσει αξία επειδή σε πρόσεξε και σε διάλεξε ο άλλος. Όταν τον άλλον τον βλέπεις ως αντικείμενο που σου ανήκει και του ανήκεις. Καθώς η σχέση βαθαίνει και ωριμάζει (ωριμάζει συνέχεια κι αδιάλειπτα) αρχίζεις και νιώθεις ότι αντίθετα αξία δεν παίρνεις από την προσοχή του άλλου ατόμου που σου δίνει αλλά από το δόσιμο προσοχής που ΕΣΥ δίνεις στο άλλο άτομο. Όσο περισσότερο δοτική τόσο περισσότερο νιώθεις πλήρωση μέσα σου κι αυτό τείνει να καταλλαγιάζει το αίσθημα της ζήλειας. Είναι μια άρση του εγωϊσμού που αποτελεί το βασικό στοιχείο της αγάπης. [Το ερωτικό πάθος μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται με κάπως παραλλαγμένη μορφή ανά τα έτη. Αν έχει υπάρξει δεν χάνεται ποτέ τελείως.]