Συνήθως η έντονη ζήλεια συμβαίνει στα πρώτα χρόνια μιας σχέσης όταν ακόμη αυτό που σε κρατάει είναι το ερωτικό πάθος και η αίσθηση ότι έχεις αποκτήσει αξία επειδή σε πρόσεξε και σε διάλεξε ο άλλος. Όταν τον άλλον τον βλέπεις ως αντικείμενο που σου ανήκει και του ανήκεις. Καθώς η σχέση βαθαίνει και ωριμάζει (ωριμάζει συνέχεια κι αδιάλειπτα) αρχίζεις και νιώθεις ότι αντίθετα αξία δεν παίρνεις από την προσοχή του άλλου ατόμου που σου δίνει αλλά από το δόσιμο προσοχής που ΕΣΥ δίνεις στο άλλο άτομο. Όσο περισσότερο δοτική τόσο περισσότερο νιώθεις πλήρωση μέσα σου κι αυτό τείνει να καταλλαγιάζει το αίσθημα της ζήλειας. Είναι μια άρση του εγωϊσμού που αποτελεί το βασικό στοιχείο της αγάπης. [Το ερωτικό πάθος μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται με κάπως παραλλαγμένη μορφή ανά τα έτη. Αν έχει υπάρξει δεν χάνεται ποτέ τελείως.]
14.11.2016 | 15:49
ζήλεια ..
Ρε παιδια ζηλευω παρα πολυ το αγορι μου.. Είμαστε μαζι τρια χρονια και ζηλευω στην σκεψη οτι οταν χωρίσουμε θα πάει με αλλη. Αν υπήρχε κατι σαν συμφωνια που να έλεγε οτι δεν θα παει με αλλη αλλα ουτε και εγω με αλλον θα το δεχόμουν! Αλλα δεν γίνεται και το ξερω! Μονο στην σκεψη όμως τρέμω! Τον θέλω μονο δικο μου και ας ειναι εγωιστικό! Ξέρω οτι αυτο δεν μου κανει καλο γιατι μετα θα σπαραζω στο κλάμα αλλα πως θα καταφέρω να με κανω να μην σκεφτομαι έτσι??
3
