Μεταξυ του να αφησεις ενα σκυλι στο δρομο να ψοφησει κ του να το παρεις σπιτι σου, χωρις να μπορεις να το φροντισεις(κ μετα να αναγκαστεις να το δωσεις) υπαρχουν ενα σωρο αλλες εναλλακτικες. Το φιλοξενεις για λιγες μερες μεχρι να βρεις μια οικογενεια που να το θελει κ να μπορει να το φροντισει, βαζεις αγγελια κλπ. Επισης, στην περιπτωση της κοπελας δεν μιλαμε για ενα απροοπτο γεγονος που συνεβη κ το οποιο την αναγκασε να πρεπει να αφησει το σκυλο της. Απ την πρωτη στιγμη που πηρε το σκυλο δεν ειχε χρονο, ουτε χρηματα, οποτε ηταν εξαρχης προφανες οτι αργα η γρηγορα δεν θα μπορουσε να ανταποκριθει στη φροντιδα του. Αν μιλαγαμε για κατι ξαφνικο κ απροσμενο, ναι εννοειται πως δεν θα εφταιγε η κοπελα. Εδω ομως ειναι σαν να το πηρε η κοπελα κ να ηξερε εξαρχης οτι σε 2 μηνες θα το δωσει. Ειναι σαν να μου λες πχ οτι ενας ανεργος χωρις καθολου οικονομιες παει να νοικιασει σπιτι κ μετα παραπονιεται που δεν εχει λεφτα να πληρωσει το νοικι. Δεν κατηγορω την κοπελα, το καταλαβαινω οτι η αρχικη της προθεση ηταν σιγουρα καλη, απλα μου φαινεται περιεργο να τη βλεπω να εκφραζει τη στενοχωρια της για κατι που εξ αρχης ηξερε οτι θα συνεβαινε αργα η γρηγορα.