Μην ντρέπεσαι που νιώθεις έτσι. Όταν υπάρχουν συναισθήματα πάντα δυσκολεύεσαι να τελειώσεις κάτι ακόμα και όταν σου φωνάζει δυνατά να φύγεις. Πάντα ελπίζεις πως θα βρείς ένα τρόπο να το φτιάξεις και αυτό είναι καθαρά λαθός δικό μας. Έχω βρεθεί στην ίδια θέση και εις γνώση του τότε σύντροφού μου για το πως αισθάνομαι και ενώ παρόμοια αισθανόταν και αυτός, τελικά προχωρήσαμε σε συγκατοίκηση. Ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου. :) Νομίζω και αυτού. Ένα πρωί απλώς βρήκα μια δικαιολογία τα μάζεψα και έφυγα. Ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει μέχρι σήμερα. Το κακό είναι όμως πως πολλοί ανθρώποι δεν την παίρνουν ποτέ και εγκλωβίζονται σε μια λανθασμένη επιλογή. Ότι απόφαση και να πάρεις καλό είναι να είναι ξεκάθαρα δική σου. Όχι δική μας, όχι του σύντροφού, όχι των φίλων σου, όχι της οικογένειάς σου. Ξαναδιάβασε αυτά που έγραψες, όταν θα είσαι ήρεμη, σαν να τα έχει γράψει κάποιος άλλος και γράψε από κάτω το σχόλιο που θα έκανες. Αυτή είναι η απαντησή που ψάχνεις. Καλή επιτυχία.