Δεν είσαι μόνη, να το θυμάσαι αυτό. Γενικά αυτό που γράφεις είναι λίγο σύμπτωμα κατάθλιψης ή βαριάς μελαγχολίας. Είναι δύσκολο να είσαι στην πιο παραγωγική ηλικία και να νιώθεις έτσι. Αλλά ανάθεμ τα χρόνια που ήρθαν έτσι. Όλοι υποφέρουμε. Μην το βάζεις κάτω, προσπάθησε. Να βγαίνεις κάθε μερα μια βόλτα το πρωί, η κίνηση κάνει καλό. Ύστερα βρες κάπου μια οργάνωση να κάνεις εθελοντισμό να περνάει η ώρα και να προσφέρεις. Και μη σταματάς να κάνεις αιτήσεις. Θα βρεις κάτι στο τέλος. Καλή τυχη!