Οι σκληροπυρηνικοί ηθικολόγοι και οι ανήθικοι ταυτίζονται στην πραγματικότητα γιατί και στις δυο περιπτώσεις απουσιάζει η σωστή κρίση, η πραγματική ελευθερία και η διάκριση της ουσίας των πραγμάτων. Σαφώς αυτές οι νοοτροπίες στις οποίες και περιοριζόμαστε δηλώνουν ένα τέλμα, ένα τέλμα σκέψης και σχέσεων. Και στο δια ταύτα αυτές είναι οι διδαχές και "αρχές" που πολλοί παίρνουν προφανώς από τους γονείς τους είτε από φίλους που ακόμα παίζουν κόντρες και από τους οποίους δεν διαχωρίζονται ποτέ, έτσι χάνεται η ενηλικίωση και μένει η στερεοτυπική λογική όπου η γυναίκα ακόμα θεωρείται είτε "εύκολη" όχι όμως και ο άντρας είτε σοβαρή/για σπίτι και στις δυο περιπτώσεις όχι όπως της αναλογεί. Και μετά έρχονται οι εκπτώσεις που ο καθένας κάνει, δυστυχώς, για να αποφύγει την μοναξιά διαιωνίζοντας το τέλμα.