Eντοπίζεις κάποιες πλευρές του ζητήματος αλλά σου διαφεύγουν άλλες εξίσου σημαντικές. Η τάση της εποχής είναι ο νεοσυντηρητισμός στις μικρές ηλικίες κι έτσι βιάζονται όλοι να δεσμευτούν για να δηλώσουν την ποιοτικότητα και την σοβαρότητά τους. Να δείξουν ότι διαφέρουν από τον εκχυδαϊσμό των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Όταν όμως λες "τώρα θα κάνουμε σχέση" στην βδομάδα πάνω και απαιτείς αποκλειστικότητες και έλεγχο καθημερινών κινήσεων με την συνδρομή της τεχνολογίας στην υπηρεσία σου (πράγματα που παλιά δεν νοούνταν) είναι επόμενο ότι μπαίνεις σε μια κατάσταση για την οποία δεν γνωρίζεις σχεδόν απολύτως τίποτα! Οπότε βγαίνουν όλα στην πορεία κι επειδή ακριβώς έχεις δεσμευτεί με αποκλειστικότητες τα περιθώρια ελιγμών είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Εγκαθίσταται επομένως δυσφορία. Εφόσον δήλωσες ότι "θα κάνεις σχέση" με το καλημέρα είναι φυσικό επόμενο να μην έχεις δοκιμάσει τον άλλο αν σου ταιριάζει σεξουαλικώς (οπότε είναι στατιστικά πιθανότερο να σκυλοβαρεθείς στην πορεία και συνεπώς 1.να κερατώνεις αριστερά-δεξιά εξαιτίας αυτού ή 2.να ξεχαρμανιάζεις με τσόντες ή 3.να είσαι τέλος πάντων μες την μίρλα και την ξινίλα) και είναι επίσης φυσικό επόμενο να μην έχεις προλάβει να αναπτύξεις τους επικοινωνιακούς κώδικες που θα επιτρέψουν την συννενόηση του ζευγαριού ώστε να κάνει παραγωγικό διάλογο κι όχι παράλληλους μονολόγους (ως συνήθως γίνεται όταν συζητιώνται τα διάφορα προβλήματα "της σχέσης" με μηδενικό αποτέλεσμα και περαιτέρω φθορά). Από την άλλη όλα όσα σου είπαν περί μοναξιάς οι προλαλήσαντες ισχύουν κι ο άνθρωπος έχει ανάγκη συντροφικότητας κι έστω της οψιόν της περιστασιακής συνεύρευσης. Οπότε το αφήνουν να κυλάει κι ελπίζουν σε κάποιο θαύμα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...Και τέλος η κριτική αφ'υψηλού από τα 24 έτη είναι ευκολότατη. Η ζωή δίνει χαστούκια στην πορεία και μας προσγειώνει απότομα. Μεγάλη μπουκιά φάε αλλά μεγάλες κουβέντες μη λες.