Είναι λογικό να είσαι μπερδεμένη. Μόλις μπήκες στη σχολή. Ίσως στο μυαλό σου τα είχες όλα πιο ρομαντικά και απογοητεύτηκες. Διάλεξες μια σχολή κυρίως για την επαγγελματική αποκατάσταση.Επειδή λόγω ειδικότητας αλλά και προσωπικής ψυχοθεραπείας-εποπτείας έχω συναναστραφεί τόσο με ψυχολόγους όσο και με τις άλλες ειδικότητες που σε ενδιαφέρουν θα σου πω τα εξής:1ον Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι να γίνουν ψυχολόγοι (όπως και δάσκαλοι, καθηγητές κ.τ.λ.).2ον Γενικά στην Ελλάδα, όποιον από αυτούς τους τομείς και να επιλέξεις είναι δύσκολη η επαγγελματική αποκατάσταση (ειδικά τώρα με τις αλλαγές στην ειδική αγωγή, ο επαγγελματικός στίβος έχει γίνει ζούγκλα, πέφτουν ο ένας να φάει τον άλλον).3ον Αν σε ενδιαφέρει εκπαιδευτικός και δη ειδικός παιδαγωγός πρέπει όχι απλώς να διαβάζεις (αν θες να είσαι καλή στη δουλειά σου) αλλά να ξεσκιστείς στο διάβασμα.Είμαι 27 και δεν έχω σταματήσει διάβασμα, σπουδές, εξειδεύσεις.Για τις άλλες σχολές δεν ξέρω, αλλά στο Παιδαγωγικό, σε προπτυχιακό επίπεδο διδάσκεσαι και ψυχολογία μεταξύ των άλλων (παιδαγωγικά, συμβουλευτική, γενικές επιστήμες, ειδική αγωγή, μουσικοκινητικά κ.τ.λ.). Μετά, ως επαγγελματίας (είτε ιδιωτικά, είτε-χλωμό-δημόσια) κι ανάλογα με τις προτιμήσεις σου όλο και κάποια εκπαίδευση θα πρέπει να κάνεις (και πολύ πολύ διάβασμα). Έχω φίλους που ασχολούνται με τα μουσικοκινητικά, άλλους με την συμβουλευτική, άλλους με την ειδική αγωγή, άλλους με ειδίκευση στις φυσικές επιστήμες και πάει λέγοντας.Συμπέρασμα: Αν θες να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις το διάβασμα δεν το γλιτώνεις. Δες, λοιπόν, τι αρέσει σε σένα. Έχεις περιθώριο με το 10% να επιλέξεις ένα επάγγελμα που να σε εκφράζει.Καλή επιτυχία σε ότι κι αν επιλέξεις και συγνώμη για το σεντόνι.