Προσωπικά είμαι του "όλα ή τίποτα" γενικώς, αλλά υπάρχει ένας γούγλης και ένας γιατρούλης που με θέλουν ολίγον μεταιχμιακή προσωπικότητα :Ρ. Αν και προσπαθώ τελευταία να δαμάσω την παρορμητικότητά μου, χεχε.Εγώ θα είχα απομακρυνθεί με όλα αυτά, αλλά εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ και μόνο εσύ ξέρεις τι σημαίνει πραγματικά αυτή η παρέα για σένα (αναφέρεις ότι πρόκειται και για φιλία πολλών ετών). Πάντως μην παίρνεις απόφαση με γνώμονα τη μοναξιά που θα βιώσεις χωρίς αυτούς. Είμαι βιώσασα και επιβιώσασα του να νιώθεις απολύτα μόνος κι ας είσαι με "παρέα" (όπως όλοι μας φαντάζομαι). Η μοναξιά μέσα στο πλήθος και λοιπά. Γενικά καλό είναι να φεύγουμε από εκεί που δεν νιώθουμε στο πετσί μας, που δεν μας σέβονται άρα κι εμείς δεν σεβόμαστε, που δεν υπάρχει επικοινωνία και έστω μια κάποια σύμπλευση. Πόσο μάλλον όταν κάποιος/οι σε τραβούν σε όχθες που δεν γουστάρεις. Κόβεις λάσπη.Θα σου πρότεινα να φύγεις ή έστω να αποστασιοποιηθείς για λίγο. Δεν είναι εγωιστικό να φεύγεις από έναν κύκλο όταν ποδοπατείται η προσωπικότητά σου μέσα σε αυτόν. Αν πάλι κάτσεις μόνο και μόνο για να μην βιώνεις την απόλυτη μοναξιά, είναι εγωιστικό στο μέτρο που όλοι οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και 5% χρηστικό γιατί απλώς καλύπτεις μια άυλη ανάγκη για παρεούλα που έτσι κι αλλιώς υφίσταται κάθε φορά που γεμίζουμε 2 ώρες της μέρας μας πίνοντας έναν καφέ με κάποιον. Δεν τους ζητάς και δανεικά.Εκτός αν τους ζητάς..πονηρούλα!