Ταυτιζομαι στο ακεραιο.Προσωπικα ντρεπομαι να δειξω οτι ειμαι χαρουμενος επειδη θεωρω πως θα φανω ρηχος και χαζοχαρουμενος στους αλλους αλλα και στον εαυτο μου. Το συναισθημα αυτο πηγαζει εν μερει απο την πεποιθηση μου οτι οσοι μπορουν να ειναι υπερμετρα χαρουμενοι, τη στιγμη που υπαρχει τοσος πονος και δυστυχια γυρω μας, ειναι το λιγοτερο εκτος τοπου και χρονου για να μη πω υποκριτες και εγωιστες.(καθαρα προσωπικη πεποιθηση). Σε καθε περιπτωση, αν η κατασταση αυτη σε ενοχλει και σου θετει σοβαρα εμποδια, προσπαθησε να την προσεγγισεις με ανοιχτο μυαλο. Η ριζα του προβληματος μπορει να βρισκεται σε καταστασεις και σκεψεις που ουτε εχεις φανταστει.Προσπαθησε αρχικα να δωσεις απαντησεις σε ερωτηματα που θα θεσεις στον εαυτο σου εσυ. Ποτε ηταν η τελευταια φορα που φανερωσα τα συναισθηματα μου χωρις φοβο; τι ειχα αισθανθει τοτε; Για ποιο λογο φοβαμαι να εκφρασω τα συναισθηματα μου; Απο που προερχεται αυτος ο φοβος; Απο τον φοβο της εκθεσης (τι θα πουν οι αλλοι αν ξαφνικα με δουν να χοροπηδαω απο τη χαρα μου) ή απο εσωτερικες πεποιθησεις οπως αυτη που εδωσα στο δικο μου παραδειγμα;