Η εμπιστοσύνη ούτως ή άλλως είναι κάτι που κερδίζεται και ανπτύσσεται και όλοι χρειαζόμαστε χρόνο - είναι κάτι φυσιολογικό.Από εκεί και ύστερα, το να είσαι μονίμως καχύποπτος είναι άλλου παπά ευαγγέλιο... Σεβαστό που έχει τις πληγές του, ανθρώπινο είναι. Αλλά καλό θα ήταν να του κάνεις μια σοβαρή συζήτηση και να του τα εξηγήσεις αυτά, όσα έχεις μέσα σου και όσα η κοινή λογική υπαγορεύει.Δεν έχεις εσύ κάποια "ευθύνη" ή "μπαλάκι" στο γήπεδό σου να "τον κερδίσεις" όπως λες, αφού δεν έχεις κάνει τίποτα "για να τον χάσεις" και είστε σε αυτή τη σχεση επειδή επιλέξατε ο ένας τον άλλον.Θα πρέπει εκείνος να προσπαθήσει αφού συζητήσετε να εξαλείψει τις φοβίες του αφού είναι παράλογες, γιατί η αναίτια και παθολογική ζήλια είναι και κουραστική και άδικη απέναντί σου και μόνο κακό μπορεί να σας κάνει.Καλή τύχη!