Την κατάσταση του μεταναστευτικού και του προσφυγικού τη δημιουργεί εκτός όλων των άλλων και η ίδια η Ε.Ε.* με τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα αφού σχεδόν φαίνεται πως επιδιώκει τις ροές. Τόσο με το εξαιρετικά χαλαρό καθεστώς των αιτήσεων ασύλου και τον τρόπο που αυτές δίνονται, όσο και με τις παροχές που προσφέρει, είναι σχεδόν σαν να καλεί δια της πλαγίας οδού φθηνό εργατικό δυναμικό ή έναν τρόπο εμπλουτίσει (;) και να ομογενοποιήσει δια της φυλετικής ποικιλομορφίας τις χώρες τις Ευρώπης μετατρέποντας τες περισσότερο σε "περιοχές" όπου οι κάτοικοι της θα βρίσκονται σε διαρκή κινητικότητα παρά σε κράτη-έθνη. (Εξάλλου, επιτίθεται επίσημα σε όποιον προσπαθεί με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο να τις μειώσει, βλέπε Σαλβίνι)Ιστορικά αυτή η στρατηγική είναι ένας τρόπος ασφαλούς διακυβέρνησης των μεγάλων "Αυτοκρατοριών", η Ε.Ε. θα έκανε το παν να αποφύγει μια διάσπαση όπως αυτό που συνέβη με το Brexit που θα κόστιζε στη Γερμανία την Οικονομική και Πολιτική της κυριαρχία στην Ευρώπη. Όσο για την Τουρκία, μην ξεχνάμε πως πρόκειται για έναν πανίσχυρο παίκτη στη Μεσόγειο, με πληθυσμό 82 εκ. που μαζί με τους 3.5 εκ πρόσφυγες από τη Συρία το ποσοστό μεταναστών στον πληθυσμό της είναι μόλις 6%. Είναι μία ασφαλής χώρα για οποιονδήποτε θα μπορούσε να ζητάει άσυλο από τις γύρω περιοχές, και πολύ κοντά στα θρησκευτικά και κοινωνικά ήθη των ανθρώπων αυτών.