Στην Φινλανδία, λέει, κάθε πολυκατοικία πληρώνει τον λογαριασμό για τα σκουπίδια της ανάλογα με το βάρος, καλώντας την αποκομιδή μόλις γεμίσουν οι –δικοί της- κάδοι. Δεν πετάνε τα σκουπίδια τους σε όποιον κάδο βρουν, όπως εδώ (ξέρετε, από αυτούς τους που βρωμοκοπάνε και δεν πλένονται ποτέ). Επιπλέον, οι πλαστικές συσκευασίες (όλα αυτά τα μπουκάλια από τα απορρυπαντικά και τα αφρόλουτρα κ.λπ.) αγοράζονται πίσω από τα σούπερ μάρκετ έναντι σεβαστού αντιτίμου (λ.χ. 25 σεντς, όχι 1 σεντ όπως στα "σπιτάκια") ούτε με δωροεπιταγή προς εξαργύρωση ("δεν θέλω να ψωνίσω, βρε αδελφέ!") όπως κάνουν - και μάλιστα με εξαργύρωση αυθημερόν - για τα γυάλινα μπουκάλια. Αυτό θα ήταν μεγάλο κίνητρο για τα πιτσιρίκια εδώ, αφενός να εξασφαλίζουν χαρτζιλίκι προσφέροντας ουσιαστικά στο περιβάλλον, αφετέρου εκπαιδεύοντας εαυτούς (και άλλους) στην σημασία της απορρύπανσης από τα πλαστικά. Ωστόσο, πρέπει να πειστούν και οι εταιρείες (δηλαδή, να υποχρεωθούν δια νόμου) να αγοράζουν πίσω τις συσκευασίες τους. Ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη υπάρχει, λέει, μηχάνημα όπου τοποθετείς πλαστικά μπουκάλια του νερού μέχρι να σου βγάλει εισιτήριο για το μετρό.Εδώ οι κουκουέδες αντιδρούν στην ανακύκλωση επειδή την έχει αναλάβει ιδιωτική εταιρεία, οι σταρχιδιστές δεν ενδιαφέρονται και έχουμε απομείνει μερικοί που στεναχωριόμαστε για την σκουπιδολαίλαπα και τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε να πλένουμε και να διαχωρίζουμε συσκευασίες, και στο σπίτι και στην δουλειά.