Η κουλτούρα της οργής δεν οδηγεί πουθενά. Το να νιώθεις θύμα και να θες να δικαιωθείς έναντι των άλλων, αντί να συνεννοηθείς μαζί τους, είναι αντικοινωνική στάση. Μου θυμίζει το "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" και σίγουρα ακουμπά στην κουλτούρα της κατανάλωσης. Δεν είναι ένας πόλεμος μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών. Το κατάλαβαν καλά όσοι προοδευτικοί βρέθηκαν να δέχονται οικεία πυρά.Μη γελιόμαστε: δεν υπάρχει άνθρωπος που αν τον βάλεις στο μικροσκόπιο της κριτικής, δεν θα του βρεις μελανά σημεία. Απλώς κάπου θα πέσει ο προβολέας και να εύχεσαι να μην είναι επάνω σου. Τίθενται έτσι ζητήματα δικαιοσύνης, όταν όλα γίνονται γρήγορα και το τεκμήριο της αθωότητας χάνεται, αλλά και ζητήματα δημοκρατίας, για το ποιοι χειραγωγούν την οργή του κόσμου, μυστικές υπηρεσίες συνήθως.