Είναι δύσκολο πολύ,αυτό που περιγράφεις...ποιος θέλει να βρεθεί εκτεθειμένος σε μια περίοδο που είναι ευάλωτος;Δυστυχώς,υπάρχουν πολλοί που περιμένουν στη γωνία ,για να κλωτσήσουν αυτόν που είναι κάτω...Ειδικά αν κάποιος έχει απογοητευτεί,πληγωθεί ή προδοθεί,το θέμα της εμπιστοσύνης περνάει κρίση...η αναδίπλωση είναι αναπόφευκτη,γιατί φυσικά,υπάρχουν και πιο"εσωτερικοί"παράγοντες...η ανασφάλεια,το αίσθημα της αποτυχίας,οι συγκρίσεις που γίνονται μεταξύ των ατόμων(δες τον/την φίλη σου,έκανε δεύτερο παιδί-κι εσύ είσαι μόνος/χωρίζεις κ.ο.κ.),η αυτοκριτική,η αποδοχή ευθυνών...είναι πολλές οι διεργασίες που γίνονται και οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να το ζουν μόνοι τους ή να το μοιράζονται με λιγοστούς έμπιστους ανθρώπους...Εγώ προσωπικά,όταν λυγίζω,προτιμώ να ξανασηκωθώ πριν με πάρουν χαμπάρι,ακόμα και οι οικείοι...φυσικά,υπάρχουν και στιγμές που η αλήθεια μας κάνει μπαμ...αλλά μάλλον δεν είναι και για χόρταση...με το να δείχνεις δυνατός,συμβαίνει μαγικά και το να γίνεσαι δυνατότερος... :)
