Φίλτατε, προσωπικά ως ''κυνικός'' δε θα σου έλεγα τα γνωστά ''αγάπα τον εαυτό σου'' και όλες αυτές τις ωραίες θεωρητικολογίες που παραπέμπουν σε μια ''συμπαντική'' διάσταση η οποία είναι και πλήρως ανύπαρκτη. Σε κατανοώ: είμαι 10 χρόνια μεγαλύτερός σου, και προσυπογράφω όλα όσα αναφέρεις. Όπως είδες και στην πρώτη εξομολόγηση, η άποψή μου συνοψίζεται στο ότι η μοναξιά είναι ένα φαύλος κύκλος, είναι γρανάζι μέσα σε γρανάζια που χάνονται μεταξύ τους χωρίς να υπάρχει λύτρωση. Ο μόνος άνθρωπος στιγματίζεται από τους γύρω και ''κατατάσσεται'' υποσυνείδητα στους μόνους: θα σου πούνε οι γύρω σου την ανοησία ''αγάπα τον εαυτό σου'', δε θα σου πούνε όμως το πρακτικότατο ''έλα μαζί μας απόψε που θα βγούμε παρέα''. Με το δεύτερο έχεις μία ελπίδα να κάνεις κάτι, με το πρώτο απλά θα μπουρδολογείς χωρίς νόημα. Τι δέον γενέσθαι; όλα είναι ζήτημα συγκυριών και τίποτε άλλο, οπότε αδυνατώ να πω κάτι βάσιμο.Καλή δύναμη.
